Zeszyt Trafnie, mahogany

Nie niszczą mnie te wielkie rzeczy z którymi się zmagam, tylko niszczą mnie rzeczy małe, z pozoru nieszkodliwe, których nie zauważam.

Każdego ranka budzi się o 6:58 tracąc wszystkie siły do życia. Walczy ze łzami, bezsilnością i totalną rezygnacją.
Mimo to znajduje w sobie resztki sił, maluje twarz, usta, oczy. Dokleja sobie uśmiech i wmawia sobie że jest dobrze, że z jej oczu nie płyną łzy, że ten dzień bedzie dobry a ona ma idealne życie..

Moje życie to jedno wielkie kłamstwo.

'przyjdź do mnie teraz, albo zadzwoń.. potrzebuje Cie'

5 minut później zadzownił, 10 minut później był u mojego boku. Patrzył na to jak ze złości tłukę talerze, jak krzycze z bezsilności. Pościelił mi łóżko i leżał przez 4 godziny obok mnie, odgarniał włosy z mojej mokrej od łez, twarzy. Był wszystkim czego potrzebowałam tej nocy. Był przyjacielem którego tak bardzo wtedy potrzebowałam.

W miarę upływu czasu spostrzegam, że ludzie, których rozumiem najmniej,
to Ci, których znam najlepiej. Moi przyjaciele są zagadkami...

Wolność to nie stan, ani miejsce. To nie poglądy ani prawa. To cholerny wrzask pełen nienawiści lub radości, w który wkładamy całe swoje serce i płuca i nie obchodzi nas, że wezmą nas za idiotę.

Chcę znowu mieć tą rozpierającą energię,
chcę krzyczeć ze szczęścia,
tańczyć,
śmiać się z byle czego,
śmiać z samej siebie,
móc odwrócić to cholerne lustro,
w którym teraz przegląda się ściana
i spojrzeć na siebie
tak po prostu.
Chcę żyć.

Robisz z siebie typowego serialowego bohatera, który jest wielce nieszczęśliwy, a potem się dziwisz, że inni nie zwracają na Ciebie uwagi, jak mają zwracać skoro tyle się już tego naoglądali w telewizji ? Nie udawaj kogoś kim nie jestes tylko po to by zyskać czyjąś litość, skończ grać czyjąś role zajmij się swoją.

Mam nadzieję, że nigdy już nie będę musiała przeżyć podobnej nocy. Leżałam z zaciśniętymi dłońmi, zagryzając wargi, by nie krzyczeć głośno. Nie mogłam znaleźć ulgi w łzach.