Zeszyt To lubię, Drahma

Płomień gniewu opada, powoli przygasa. Rany się goją. Kiedy jednak pozwalasz, żeby tak się stało, umiera też część twojej duszy.

nic nie zabieram na drogę ze sobą
prócz twoich wierszy
by je czytać w świetle księżyca

gwiazdy w głębi nocy
mapą niech będą mojego powrotu

nim jednak z trzaskiem coś we mnie pęknie
i tęsknota porani mą duszę

skrzydłem utkanym z błękitu nieba
ulecę w ciszę
po ostatnim uderzeniu serca