Zeszyt .::To co w głowie::., Riddlegirl

Jestem jak huśtawka:
raz jestem na szczycie, a raz na samym dnie...
Jestem jak wiatr:
pędzę przed siebie nie zważając na innych...
A czasami zdarza się, że jestem jak ptak:
odlatuję i mam uczucie, jakby nic mnie tu dłużej nie trzymało...
.
.
.
Ale najczęściej jestem sobą.

Przez zwykłe rozmowy się kłócimy.
Przez najkrótsze zdania się boimy.
Przez słowa powstają nieporozumienia.

Dlaczego więc nikt nie zachowa milczenia?

"Kim jesteś?" pytasz.

Z mojej twarzy nie wyczytasz.

Powiem ci w sekrecie,
o moich myśli bukiecie.

Jestem tą dziewczyną, której nikt nie zauważa,
jestem tą dziewczyną, którą każdy upokarza,
jestem tą dziewczyną, której doba nie wystarcza,
jestem tą dziewczyną, która świat tylko obarcza,
jestem tą dziewczyną, co myśli zamyka pod kluczem,
jestem tą dziewczyną, która zawsze ubrudzona jest tuszem,
jestem tą dziewczyną, która na zdjęciach się nie uśmiecha,
jestem tą dziewczyną, której nie pasuje żadna cecha,
jestem tą dziewczyną, co zamiast mówić pisze,
jestem tą dziewczyną, co od hałasu woli ciszę,
jestem tą dziewczyną, która boi się wszystkiego,
jestem tą dziewczyną, która próbuje udawać głupiego,
jestem tą dziewczyną, która nie wie już co robić,
jestem tą dziewczyną, która nie umie się przysposobić,
jestem tą dziewczyną, która w martwy punkt się wpatruje,
jestem tą dziewczyną, która wszystko po cichu miłuje,
jestem tą dziewczyną, która zakochuje się w nieodpowiednich osobach,
jestem tą dziewczyną, która myśli tylko o swoich chorobach,
jestem tą dziewczyną, która mówi, że "to głupie",
jestem tą dziewczyną, którą zawsze w głowie łupie,
jestem tą dziewczyną, co myśli kolorami,
jestem tą dziewczyną, co się skrywa za oknami,
jestem tą dziewczyną, którą omijasz z daleka,
jestem tą dziewczyną, co nieustannie ucieka,
jestem tą dziewczyną, która boi się ludzi,
jestem tą dziewczyną, która nie chce się obudzić.

Jestem tą dziewczyną, która marzy o głupich rzeczach,
jestem tą dziewczyną, która wszystkiemu zaprzecza.

"Kim jesteś?" pytasz ponownie.
.
.
.
"Nie wiem" mówię ostrożnie.

Nie patrz na mnie... Jestem potworem wyrwanym wprost z dziecięcych koszmarów, snem, z którego nie da się obudzić, upadłym aniołem, który zapomniał jak się lata, iluzją, która wydaje się zbyt prawdziwa, zapomnianym zdjęciem rzuconym gdzieś w kąt, rozpamiętywanym wspomnieniem usuniętym z pamięci, lodowatym wiatrem pragnącym ciepła, kłamstwem ukazującym prawdę, kochanym, niechcianym dzieckiem, ciszą rozpętującą piekło, odwagą, która boi się strachu, uśmiechem odwróconym do góry nogami, światłem błądzącym w ciemności, wędrowcem bez celu, równowagą, która została zachwiana, otwartą księgą, zamkniętą na świat, ideałem pełnym wad, całością, która zieje pustką, łzą pełną słodyczy, tęczą bez kolorów, zbrodnią bez motywu, córką bez rodziców, ptakiem bez skrzydeł, pomyłką, która została zaplanowana...
Więc proszę... odwróć wzrok...

Siniaki pobolą jakiś czas i się zagoją, ale słowa utkwią głęboko w pamięci i będą wyniszczać umysł, aż w końcu nie zostanie nic i człowiek przestanie być człowiekiem.