Mówił do niej skarbie
Jak umiał najpiękniej
W myślach zaś układał
Ją w dziwnej sukience

A że mu pomysłów
Nie brakło czasami
Plan sprytny obmyślił
Dumając nockami

Skarb każdy doceni [...]

Odeszłam...nie pozwoliłam pokazać się łzom
scena kończy się zmieniam odsłonę
łzy były najgorszymi sekundami
które spędziłam sama
cały czas byłam w przebraniu
ostatniej nocy złożyłeś z krzyków obietnicę
jestem rosnącym rozdarciem
w małym świecie maluczkich ludzi
przebyłam długą drogę
by zobaczyc jak życie płonie
poprzez obcy czas i smutek
to droga bez wylotu
znalazłam przyjaciółkę w tym strachu
zabiera mnie w podróż
poprzez oczu tych pustych twarzy
oddycham powietrzem iluzji
i szepczą mi kłamstwa niezliczone
piosenka na do widzenia.

Już nie pozostaje dłużna
tym emocją zmieniające
życie w samotną pustynie
gdzie fatamorganą bywa

Potok najczulszych słów
wyzwalając cichą melodię
znad przepaści tęsknoty
która bierze na złudzenie

Choćby spragnione serce
za tym dotykiem kreślący
niejedna życiową obietnicę
że cuda naprawdę istnieją…

15.04.2014

Drzewa bez liści
Gwiazdy bez nocy
We mnie brak siebie
Pomocy!

Milczałam przez lata
Nie miałam już mocy
Nie radzę sobie z życiem
Pomocy!

Samotnie stawiałam swe kroki
Traciłam siły nadaremne
Odradzam się w imię nocy
Pomocy!

Nie podaruję ci
pieszczot ani zdrad
nie poślubię cię
żeby uwierzyc w myśli
że kiedy to zrobię
będziesz na zawsze mój
ale naszej godności będę broniła
ale nie zaobrączkujesz mnie
nie będę się usmiechać na fotografiach
ze szczęscia, które mi podarowałeś
nie będę żądała rezygnacji ze swiata [...]

jak dobrze że jesteś
jak dobrze przy sobie mieć
jak dobrze wspomnieć

był taki dzień
właściwie
wciąż we mnie

pierwsze spojrzenia
wzajemne
wywołały dreszcze [...]

Czym jest miłość, w naszym ziemskim życiu.
Czym są łzy wylane za nią, gdzieś w ukryciu.
Czy wyśnione historie o wielkiej miłości,
nie zabiją w człowieku prawdziwej bliskości?

Jak w świecie wypchanym fałszem i obłudą,
zbudować uczucie niebędące ułudą.
Jak okiełznać szatańskie myśli i rozterki,
gdy osoba, którą kochasz przynosi ci męki?

Jak wiele przeczekać, przemilczeć w cierpieniu.
Kiedy się usunąć, na jak długo stanąć w cieniu.
Jak wybudzić się z tego wszechobecnego amoku,
by nie poświęcić miłości- dla wątłego uroku?

Miłość, nieproszona przyćmiła cały mój umysł,
wywróciła myśli poukładane,
wprowadziła zamęt
ożywiła serce, kurzem od dawna pokryte
emocje rozbudziła
Nigdy nie zgasła, głęboko jeszcze się tliła.

Przywitaj ze mną dzień
Po długiej pięknej nocy
Chciałabym zbudzić się
Przy Tobie patrzac w oczy

Wtuleni w swe ramiona
Zachwyćmy się porankiem
Przypomnij mi raz jeszcze
Jak w noc byłeś kochankiem

Później aromat kawy
Niech studzi w nas emocje
Lecz skutek wręcz odwrotny
Wtulam się jeszcze mocniej

Ty czytasz w moich myślach
Afrodyzjakiem kawa?
Uśmiecham się figlarnie
Kochaj i nie przestawaj...

Dosięgłem kiedyś nieba
i chwyciłem aż do serca
czując smak owego miejsca
choć odległe nie zniechęca
tam samotność jest mi dana
czasem skapnie kropla wody
wiatru może nie ma wcale
lecz nie widzę w tym przeszkody
choć tęsknota za mą ziemią
pewnie zwróci mnie z wszechświata
dziś nie boję się latania
więc tak w tym kosmosie latam.

Tu, gdzie jestem,
dotyk kołysze snami,
tuląc delikatnie jak atłas
na każdą dobranoc.

Zapominam,
że było inaczej i wylewałam
siebie jak rzekę,
wezbraną w granicach skalistych brzegów.

To tutaj,
słowa nabrały pełni wyrazu
i zamieszkały między nami,
a ciszą.

Próbujesz zapytać
słowa przeciskają się przez skalistą krtań
rwącą frazy w połowie ruchu warg

drżą

jakby dotyk słońca miał je porazić
zostawiając słodycz na końcu języka

a przecież otwierając oczy
płyniesz we mnie błękitnie
w głąb