Zeszyt Te zabieram i wracam często, vikkka

Mówili o nim poeta
Że aktor .ksiądz..literata
Prze całe życie z Bogiem
I takim został dla świata

Bo Karol ponad to wszystko
Swój kościół tak umiłował
Prawdę niósł w każdym słowie
I wiarę w sercu zachował

Wędrując po całym świecie
Uczył miłości do Boga
Do ludzkich serc zaglądał
Przekonał do siebie i wroga

Choć był mu domem Watykan
Wspominał wciąż Wadowice
Swoją ojczystą tu ziemię
W Krakowie okno na szczycie

A gdy czas się zakończył
Ten ziemski jego posługi
Zapukał do bram nieba
Papież Jan Paweł Drugi

Dzisiaj nikt nie zapomniał
Kim był i czego dokonał
Chciałabym Wam na chwilę
Przypomnieć te Jego słowa...

JPII
Prosiłem Boga o wodę,
Dał mi ocean.
Prosiłem Boga o kwiat,
Dał mi ogród.
Prosiłem Boga o drzewo,
Dał mi las.
Prosiłem Boga o przyjaciela,
Dał mi CIEBIE.

~~Wiosna ..słońce i śnieg ?~~
Wstało słoneczko dziś zaspane
W poduszkach puchu nos schowało
Leniwie teraz się przeciąga
Jeszcze się dobrze nie wyspało

Patrząc na niebo zachmurzone
Postanowiło jeszcze pospać
I widząc białe płatki śniegu
Zdecydowało w łóżku zostać

Słoneczko śpi na przekór sobie
Zamiast nas cieszyć promieniami
A zamiast tego deszcz ze śniegiem
Tak w marcu bywa wiecie sami.

Łyk Kawy dla Sawy

Kiedy Wars poznał Sawę
Chciał zaprosić na kawę,
Lecz Turcy nie dowieźli!
Nie chcąc Sawy zeźlić,
Zaprosił nad Wisłę, na trawę.

Nie wszyscy ranią - są i tacy przyłóż do rany...

Krystyna Sz. 20.01.2013r.

wiersze to nie autobiografia

geografia duszy
wędrujesz w myślach

wpadasz w trans
wylać musisz

każdy seans ma swój czas
zostawia ślad

co czytelnik nie doczyta
doda sam

Krystyna A.Sz. 24.02.2014r.
*

Gdy czas upływa zamykam oczy
zaciskam zęby, rejestruję wdechy
sekundy boleśnie smagają mnie po twarzy
nie słyszę krzyku, gdy umiera chwila

Zegar z kukułką jest bezlitosny
cedzi przez zęby drwiące minuty
rzuca przeszłością, jak włócznią zatrutą
w wątpliwość podaje ułamki momentów

A ja tkwię wciąż przy sobie i w szumnej bezgłośni
Chwytam urywki mej nieśmiertelności

Wiatr przenosi życie, szczyty ośnieżone.
Staję się pomnikiem tego, co stworzone.
Wolność mnie przeszywa, natura mnie zachwyca.
Ziemia moją matką, niebezpieczna jak wilczyca.
Szum trawy, zbłąkana kropla rosy.
Żyjąc na Alasce, splotłem z nią swe losy.
Wyrzekłem się świata, by żyć w samotności.
Stałem się ascetą, wybrykiem doczesności.
Myśl tonie w łzach szczęścia i mego spełnienia.
Konam w magicznym autobusie, czekając wytchnienia.

Pamięci Chrisa McCandless.

wytańcz ze mną
miłość i nienawiść
łez krople z uśmiechem poprzeplataj
wytańcz ze mną
uniesień nocne chwile
i te zwyczajne, szare poranki

wytańcz ze mną
życie całe ...

Zrobiło się tak bardzo cicho
Usnął zmęczony psotny wiatr
Zaczęły tańczyć gwiazdek płatki
To biały śnieżek właśnie spadł

Snując dywany w lekki puch
Lecą maleńkie gwiazdki z nieba
Krajobraz zmienił się a mróz
Już polukrował wszystkie drzewa

Tak wyciszony biały świat
Milknie na jedną tylko noc
Bo pierwszy śnieg roztopił się
I znikła już bajkowa moc.

Struny dźwięk grają
Blaszki liści szeleszczą
Tango w słońcu

Krystyna Sz. 16.10.2013r.

wiatr rozwiał włosy me
w jesiennym słońcu
połyskują odcieniami

lubię kiedy czeszesz
w warkocz spleć
zamiast spinki
wsuń liść

z dala
do uszu muzyka
dźwięk niesie hen

echo

zapiszę
co słyszę

na pięciolinii
melodyjne słowa dwa
nutki miłości

Krystyna A. Sz. 11.10.2013r.
*