Zeszyt Te piękne ;** :), Py$ka

I popłynęła kolejna .. Jedna, później druga. Chciała by ktoś wreszcie jej wmówił, że w końcu się ułoży, że będzie dobrze, jednak nikt .. Nikt nie widział ocieranej ukradkiem łzy..

Od przyjaźni oczekujecie niebo wie czego, a potem się dziwicie, że wasza przyjaźń się tak kończy.

Nie wystarczy mieć dokąd wrócić, trzeba mieć jeszcze kogoś, kto będzie tam na ciebie czekał...

O Boże, może pomożesz?
Wytrzyj proszę słone krople na mej twarzy,
by mógł pojawić się uśmiech radością owiany.
Taką prośbę do ciebie niosę.
Wiem słychać gorycz w moim głosie.
Czy mnie słyszysz?!
Któż to wie,
bo Twoje istnienie już nie jest takie pewne.
Moja wiara nie zna granic
choć czasem boryka się z jej kryzysami.
Każdy wyciąga ręce w Twoją stronę
chcąc byś spełnił choć jedną ich prośbę.
Skołatane myśli w mojej głowie
skoro istniejesz, dlaczego nie odpowiesz?
Może człowiek wymyślił sobie Twoją postać,
by móc Kogoś obarczyć tym czemu sam nie może sprostać?

To wszystko tak dziwnie się układa...
Raz masz wszystko,
potem-nie masz nic.
Myślisz..
-Po co mi te cholerne życie?!
I zanim zrozumiesz
- tracisz sens istnienia
To dziwne.
Życie jak niepotrzebny epizod
po którym musisz kroczyć...
I z dnia na dzień doznawać odrobiny szczęścia..
I bólu..
Ciemne korytarze, labirynty..
Rzadko słońce,a jeśli już..
To na chwile,bo zaraz spada deszcz...
Robi się szaro.
Ale wiesz, że musisz iść..
W tym deszczu..
W tym bólu..
Wiesz,że nie możesz się poddać.
I idziesz pod wiatr.
Przeciw burzy i wszelkim huraganom.
Idziesz na zwycięstwo
albo na wieczną zgubę..
Dźwigasz swój krzyż,
upadasz - wiele razy.
Ale powstajesz.
Podnosisz ten ciężar..
Dźwigasz go ze sobą
przez to całe zasrane życie!

I nawet teraz, kiedy umyłam okna i założyłam kolorowe firanki mój świat nie zmienił swoich barw.. Nadal pozostał szarym, moim światem.