gdy na scenie życia
oczy mi zasłoni

kurtyna powiek

niech skrzydła anielskie
biją mi oklaski

Milczą dziś moje góry
w białych sukniach
pożyczonych od Aniołów

zdaje się, że odpoczywają
przed wspinaczką do nieba...

Przez pejzaż
wpadł anioł

męczył się cały
w klimacie pleśni
w pocie

nagle dostał
ampicylinę - i tchnął
w życie entuzjazm

pod niebo
uniósł się szpital
i okoliczne szambo...

22 01 1994

Zanim stał się szarą kartką
życie podeptało go i kopnęło
tak mocno ,że zeszyt załamał
swoje strony i wymazał całą treść

serce straciło swój rytm
zabrakło kolorów
szarości wnikły głęboko
słońca ostatnie promienie zgasły

nikt go nie podniósł
kiedy brakło sił a wyrwane kartki
porozrzucał wiatr pomiędzy
wersami zostały skrawki

czemu mnie ścigasz
swoją miłością
na każdym kroku ją czuję
a kiedy chcę iść
swoją drogą
Ty mnie od razu strofujesz

odczytać myśli
nie jest tak łatwo
więc jak
mam podjąć decyzję [...]

z tysiąca tylko jedna łza
na zawsze w źrenicy zastyga
którą kiedyś dusza się zachłyśnie

bo człowiek
aniołom skrzydeł zazdrości
chociaż mgła pióra im rosi

czekaniem niewolne mamy serca
i w zamknięte patrzymy drzwi
by nadzieja nie umarła

a przecież błękit nieba
w ludzkich oczach się nie mieści
gdy ostatnia łza już spadła

"Nawet ,gdy Ciebie nie widzę
wiem ,że tam jesteś"

Zawsze ,kiedy wracasz
zapalam wszystkie światła

a ty stoisz
w przedsionku serca
naszą ciszę dzielisz na pół

siadasz przy moim łóżku
sprawdzasz czy oddycham
wiesz,że od dawna nie śpię

…
Anioły nie należą do ludzi…
nieme pełne są smutku i Boga
kiedy dotykam Twoje  ręce
i  wierzę…
tak wierzę  że  pokochasz…
są moje…
zamknięte w złudzenia
i ciszę
w myśli…
o których nikt nie wie
które się boję usłyszeć…
źli ludzie chwytają cię za ramiona
i skrzydła stają się ciężkie i szare…
jak myśli…
gdzieś we mnie jest Twoja modlitwa  niespokojna
i wiara…
że złe sny są po to aby się prześnić… 
Anita Steciuk

Anioł deszczu... blog literacki Anity Steciuk

spojrzała w błękit

cichutko z wolna
niczym piórka anielskich skrzydeł
szybowały, to znów opadały
na rumianym policzku
zagościł jeden
- mały płateczek śniegu

zgasło w nim życie

zanim opowiedział światu
o swoim kruchym istnieniu

Sylwia Pryga

głodnych kamieni
nie ucz latać

ka­mienie w locie
próbują
naśla­dować anioły

anioły w locie
próbują
złapać oddech

raz jeszcze

by powiedzieć
kocham

W tym miejscu
jakoś łatwiej mi oddychać

błękitna ścieżka
prowadzi do majowego ogrodu
i choć za oknami
listopadowy wieczór
dziś wyjątkowo pachnie bzami

dusza ulatuje na ułamki
sekund,zastyga czas
magia unosi się w powietrzu

anioły trzymają dłoń
kiedy słowami malujesz pejzaż nieba
świetliste metafory,dostają skrzydeł

Zanim świt przeminie
Jak oddech wiatru
Jeszcze swym skrzydłem
Twe ciało okryję

A szeptem aniołów
Wplecionym w twe włosy
Zaklęcie na skórze
Bladej wyryję

I zniknę! [...]