Tekst dnia 4 stycznia 2022 roku
To najostrzejsze ukłucie bólu, gdy wiem, że nie będę się już z nimi śmiał, nie będę czekał na odgłos ich kroków, nie poderwę się, by wybiec naprzeciw, gdy usłyszę, jak otwierają drzwi...
Lecz choć jest zima przeklęta, ja będę słońce pamiętać.
"W jednej z gwiazd będę żył, w jednej z nich będę się śmiał, i tak będzie, jakby wszystkie gwiazdy śmiały się, kiedy patrzysz w niebo w nocy... Ty, tylko ty... Będziesz mieć gwiazdy, które mogą się śmiać!"
Antoine de Saint-Exupér
To moja ukochana pora roku, choć nieloty stronią od chłodu, a noce lubią ciepłe i świetliste, to mgły poranne - jak wskrzeszone dusze - snują się przy ławce w moim ogrodzie. A ja odmówić im towarzystwa nie śmiem :)
Wplotłaś w ten wiersz wszystko, co najpiękniejsze, co cenię i czego doszukuję się w obliczu gwiazd.
Jest przepiękny, magnifique!
Dawno chciałem napisać taki wiersz, ale moje słowa o Częstochowskiej Pani od zawsze wydają mi się zbyt małe. Być może dlatego, że mam o Niej tylko jedno, bardzo dalekie wspomnienie. Za to Tobie udało się przywołać obraz i podobieństwo. I oczy Jej wszechmądre, wszechwidzące, przesmutne, a przedobre...
Serce mi przeniknęłaś.
Tak wiele myśli, emocji i słów napływa mi do głowy i do serca, gdy czytam ten wiersz. I zupełnie nie wiem, od czego zacząć...
Nad rzeką naszych czasów, nad dziejów falami, Niebo odcisnęło Swe wszechpiękno. A Twoje słowa tylko pogłębiają blask Tego Słońca, które nigdy nie dozna zaćmienia.
Jestem zachwycony i urzeczony tym tekstem.
I teraz oczy muszę otrząsnąć z gwiazd! :)
Tekst dnia 15 kwietnia 2021 roku
Tekst dnia 16 lutego 2021 roku
Jacku, dziękuję, ale to sacrum jest w Was, czytających, inaczej nie dałoby się go zamknąć w moich biednych słowach, zatem dziękuję!:)
Tak, Oney, nie da się ukryć, że biblijne sceny, a zwłaszcza posatcie poruszają mnie coraz bardziej, im bliżej je odkrywam. Cieszę się, jeśli ktoś to widzi i czuje podobnie. Dzięki!
Mirku, dla mnie jeden z najbliższych mi świętych! :)
M. cóż mogę dodać, może tylko tyle, że Ty przyczyniłeś się jego publikacji.
Dziękuję, ale przewspaniały wiersz to ten, o którym dziś pisałam u Ciebie;)
Kłaniam się nisko, dziękując za Wasze słowa i serce, które tu pozostawiacie, współtworząc klimat moich wierszy:*
Tekst dnia 12 lutego 2021 roku
Znów tu wróciłam. Twój wiersz niezaprzeczalnie kojarzy mi się z pierwszą książka Paolo Coelho "Weronika postanawia umrzeć". http://youtu.be/7GDQGAZunEg
Tekst dnia 9 stycznia 2021 roku
Zeszyt użytkownika Adnachiel
Zeszyt o nazwie Szept najcichszy..
Musiałem wziąć parę głębszych oddechów, by zupełnie nie dać po sobie poznać, jak bardzo bliski, wyjątkowy i niemal wieszczący jest dla mnie ten wiersz. Od takich słów niedaleko już do nieba...
I tak, tam słońce krwawi na wschodzie. Na oczach całego świata.
Zaniemówiłem, zachłysnąłem się wszystkim, co tu opisałaś.