Sen, to płaszcz, co wszystkie ludzkie troski okrywa, pokarm, co głód zaspakaja, napój, co pragnienie koi, ogień, co od zimna ochrania, chłód, co oziębia gwałtowność ognia, słowem, pieniądz ogólny do nabycia wszystkich przyjemności świata i waga nareszcie, gdzie się równoważą bez najmniejszego oszustwa królowie z pasterzami i mędrcy z głupcami! Dobra to rzecz, panie, sen i nie widzę w tym nic złego, że go ze śmiercią porównywają. Istotnie, niewielka różnica zachodzi między śpiącym a umarłym, chyba, że tamten czasem chrapie, a ten milczy na zawsze.

W co motłoch bez dowodów uwierzył, jakże byśmy to mogli dowodami obalić?

Śmieszny był. Ale mądrzy ludzie są zawsze śmieszni, zwłaszcza dla głupszych.

Kiedy się wyprawia skazańca na śmierć, nie okazuje mu się już gniewu.

Podobnie jak modlitwy ludzi są chorobą woli, tak ich wierzenia są chorobą intelektu.

W psychoterapii wymagana jest współpraca, ale od nikogo nie wymaga się, by udawał, że ta współpraca mu się podoba. Działania i uczucia to dwie odrębne sprawy: w przeciwieństwie do działań, żadne uczucie nie jest nie do przyjęcia.

[...] sny to myślowy odpowiednik streszczeń książek; nie pamięta się nieistotnych szczegółów.

Ironia życia leży w tym, że żyje się je do przodu, a rozumie do tyłu.

Ludzie rozumieją mnie tak słabo, że nie rozumieją nawet moich narzekań na to, że mnie nie rozumieją.

W każdym małżeństwie to nie droga jest trudna, lecz trudności są drogą.