Zeszyt subtelne, bajkopisarz

Ludzie popełniają najgorszy błąd z możliwych, próbując zapomnieć o przeszłości, bo nie da się o niej zapomnieć, można się jedynie z nią pogodzić.

czułeś to samo
co ja
ale któreś z nas się myliło
w mojej głowie wojna
strzelaliśmy do siebie chwilami
pociskami namiętności,
zostawiły za sobą dziury
prysły zmysły,
jak im nie wstyd?
już Cię nie widzę
nawet w marzeniach
nie dotykaj więcej
moich snów

7 dni czekania
czy Cię pragnę
tego nie wiem
tajemnicą moją
jesteś,
którą skrywam
nawet we śnie
dużo rymów już w tym tekście
coś zbyt słodko, ckliwie strasznie
dosypiemy soli
zaspę
choć dziś i tak już nie zasnę
zapomniałam
o 7 nocach
-tych najgorszych
właśnie
już piąta, śniadanie.

Długie czekanie
już dwa ciała
w jedno połączone
jak kiedyś
w naszym świecie
zakazanych marzeń
i choć tak dobrze nam
było
razem
Na pożegnanie
wyrazem oczu dać do zrozumienia
delikatnie
nie
do zobaczenia

właśnie nadeszło kiedyś i nic się nie zgadza
już tylko od siebie odejść nie mogę
myślimy tam, gdzie powinniśmy odczuwać
odczuwamy tam, gdzie powinniśmy myśleć
a Ty zawsze byłeś niekażdy

pod tą skórą skrywa się człowiek,
może Ty jeszcze o tym nie wiesz
to nie zwierzę
chociaż, sprawdź
zdziczałam
przez Ciebie

Już wtedy wiedziałem,
że będziesz moja