Sprzedawcy marzeń

Czekałam na autobus w mieście K. na placu św. Józefa, obok liceum im. Asnyka. Jest tam przystanek. Nieopodal na ławce siedział bezdomny człowiek. Miał jakieś toboły przy sobie. Był niechlujnie ubrany. Miał czerwoną twarz, jakby opaloną, co jest charakterystyczne u bezdomnych. Ruszył z miejsca i usiadł sobie na ławce przystankowej. Nagle kobieta, obok której usiadł, zerwała się jak poparzona. Widocznie nie chciała siedzieć koło niego, brzydziła się nim. Obok kobiety siedział inny mężczyzna. Przesunął się ku [...]

Kolejna samotna noc.
Z okna sfrunęły gołębie z pełnymi dziobami okruchów starego chleba.
Karmił je każdej nocy, tak jak karmił swoje serce nadzieją, że ona obudzi się kiedyś przy nim. Że któregoś słonecznego poranka skrzypną drzwi i jej uśmiech rozświetli to, co jeszcze z niego zostało. Że wróci i przewróci jego życie do góry nogami.
Tak. Tego potrzebował, jak oddechu,
Jej oddechu, obok.

https://www.youtube.com/watch?v=RrlGHwQ5zNA

Coraz rzadziej patrzę przed siebie. Nie chce żyć przeszłością... nie chce,ale tylko ona potrafi ukoić moje myśli. Jestem niedostatecznie silny by zrozumieć, to co się stało. To co mi Cie za brało... Niedostatecznie, niedostatecznie Cię kochałem... niedostatecznie. Pozwoliłem by nadzieja odebrała mi resztę rozsądku i wiary w to, że możesz wyzdrowieć. Dałem się zwieść. Teraz tu siedzę i czekam... czekam by usłyszeć Twój głos i dotknąć Cię, przytulić, zobaczyć Twój uśmiech.Teraz jestem niczyj. Nie chce być czyjś, chce być Twój, tylko Twój. Niczyj inny. Są na tym świecie ludzie, którzy lubią samotność. Ale nie ma nikogo, kto mógłby tę samotność znieść, nie Ja. Wiem, że nic mi Cie nie przywróci, ale musisz... musisz mi pomóc, to udźwignąć. To brzemię, które na mnie ciąży. Musisz mi swoją miłością pomóc, wyciągnąć kochane ręce żebym się nie mógł rzucić w głęboką wodę...