Na świecie będą zawsze takie Cecily, Marthy i Elizabeth, które nie potrafią znieść brzemienia prawdy. Będą popijały herbatę, ważyły słowa, nosiły słomkowe kapelusze, wciskały swoje umysły w gorset, aby nie wymknęła im się żadna zbłąkana myśl i nie zniszczyła gładkich złudzeń, które prezentują sobie i światu.

Gdy przez chwilę pomyślę, czego pragnę, szukam wówczas słów do melodii, jaką w sobie noszę i melodii do słów, jakie w sobie noszę. A jedno się z drugim nie zgadza.

Poglądy sprzeczne w głowach ograniczonych mieszczą się tylko z trudem, a zderzając się ze sobą z konieczności, pozostają do końca istotną kontradykcją. W umysłach głębokich, żywych i szerokich wszystkie przeciwieństwa pracują nad wytworzeniem bogatej wizji, aż wreszcie łączą się harmonijnie w wielkiej syntezie, anulującej ich sprzeczności.