Zeszyt Something else, Allyna

Kiedy byłem małym chłopcem, płakałem, że nie mam butów na stopach. Przestałem płakać, kiedy zobaczyłem dziecko, które płacze, bo nie ma stóp.

Zatrzymaj się, zastanów się chociaż na chwilę, czy w dobrą stronę zmierzasz i nie zapominasz być po prostu człowiekiem.

Niby wszystko już jest dobrze...tylko dlaczego zamieram, gdy wydaje mi się, że widzę Cię na ulicy? To tylko obrazy wspomnień...

Muzyka to najwspanialsza forma ucieczki od rzeczywistości i zapomnieniu o wszystkich troskach,kłopotach...

Niełatwo jest otworzyć się przed drugim człowiekiem, pokazać mu swoje uczucia i marzenia. Niełatwo jest zaufać, powierzyć swoje życie w obce dłonie. Z naiwnością dziecka wierząc w Wielką Miłość... Bardzo łatwo jest stracić drugą osobę... Jedn błąd, a psuje nawet najpiękniejszy scenariusz.

Czy wszystko pozostanie tak samo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki odwykną od dotyku moich rąk, czy suknie zapomną o zapachu mojego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą dziwić się mojej śmierci – zapomną. Nie łudźmy się, przyjacielu, ludzie pogrzebią nas w pamięci równie szybko, jak pogrzebią w ziemi nasze ciała. Nasz ból, nasza miłość, wszystkie nasze pragnienia odejdą razem z nami i nie zostanie po nich nawet puste miejsce. Na ziemi nie ma pustych miejsc.

Dziś po deszczu wyszło słońce...
Uśmiechnęłam się sama do siebie...
Taka kolej życia, po smutku zawsze przychodzi radość.