Zeszyt smutne, Olusia1007

Kocham czuc spływającą krew na moim ciele, czuję się wtedy wyjątkowa tym bardziej że boję się zranić a nawet bez okaleczeń krwawi mi ciało. Od tej głupoty ludzkiej wokół.

tak bardzo się ode mnie oddaliłaś..
tak bardzo już mnie nie potrzebujesz..
tak bardzo chciałabym Ci pomóc..
tak bardzo mnie ranisz..
tak bardzo nie wiem co robić..
czuję, że Cię tracę.. przyjaciółko..

Został mi po Tobie uschnięty kwiatek w wazonie i fotografia emanująca radością.
Został mi po Tobie ból uciskający serce i żal za straconym szczęściem.
Trzymałeś mnie za rękę mówiąc, że to koniec, patrzyłeś w zielone oczy, z których płynął potok łez. Nie powstrzymałeś go. Strumień ten płynie do dziś, zatapia serce smutkiem. Ono nie umie pływać, w morzu goryczy. Stało się nieczułe od uderzeń ...otępiało...
Żegnałam się w myślach z Tobą już wiele razy, więc po co wracasz,
dlaczego nadal jesteś w sercu. Kiedy znikniesz, rozpłyniesz się jak mgła o poranku, jak pamięć o śnie?
Zachłysnęłam się szczęściem, zbyt łapczywa, za dużo chciałam na raz, teraz bez
grama dawki radości. Wyleczę się kiedyś, wyjdę z uzależnienia od Ciebie.
Wiem, że w końcu znikniesz i przestanie boleć. Wybaczę, ale nie zapomnę.
A wtedy Ty wrócisz i poprosisz o serce raz jeszcze....

`udajmy, że Cię nie kocham, że nie potrzebuję, że nie tęsknię i, że nie płaczę. bo tak będzie lepiej. uzależnienia są złe, a Ty mnie uzależniasz.

ale kiedyś się z Ciebie wyleczę, prawda?

Jeśli dopalacze kolekcjonujemy, a ludzi sprzedajemy to miłość, przyjaźń udajemy, a życie przegrywamy.

Pamiętam ten pierwszy raz. Tego się nie zapomina,tak jak pierwszej randki,pierwszej imprezy... Dlaczego to robię? To mnie uspokaja. Gdy czuję ból,widzę krew,skupiam się tylko na tym. Zapominam o innym bólu - tym gorszym. Blizny mam na rękach,nogach a nawet brzuchu. Tnę się bo życie boli ...

-popatrz na swoje ręce! I pomyśl co zrobisz kiedy za 10 lat Twoje dzieci spytaja Cie skąd te blizny! A wtedy ze łzami w oczach im powiesz.. no właśnie co im powiesz? - zapytała moja przyjaciółka
-powiem im że kiedyś moje życie się posypało, a to są tego skutki -odpowiedziałam.

Ręce i myśli splamione krwią… Szarpane rany na twarzy… Blizny po odwiecznej walce z samym sobą… Odporność na ból za tak wielką cenę…

Żyletka wspomnień, rani dotkliwie moją duszę, pozostawiając blizny cierpienia, wylewając krew w postaci łez.