Zeszyt Smutne, Enigma_girl

nauczyłeś mnie palić
i puszczać słowa
z dymem

a teraz muszę
nauczyć się zbierać
siebie z popiołów

Mówiłeś "Zawsze gdy słońce wstanie"
Mówiłeś "Obudź się już kochanie"
Mówiłeś: "Nie bój się, podaj rękę"
Mówiłeś:"Pustka sprawia udrękę".
Wielbiłeś oczy, usta i dłonie,
Stawałeś zawsze w mojej obronie.
Kochałeś, bo tak mówiłeś stale,
Mieliśmy powstać w nowym rozdziale
Ta obietnica była coś warta.
Złamałeś słowo dane od serca,
Ze łzami w oczach stoję rozdarta
I tylko echo: kłamca! szyderca!.

Nikt nie jest lalką w prostej zabawie,
Nikt nie jest pionkiem w dziecinnej grze,
Jak cień odbity w spokojnym stawie,
Tak odbijamy się w ciemnym dnie.

Ty
bądź tam.
Ja
będę tu.
Z dala od Ciebie.
Umówmy się,
że nie przejdziesz mi przed oczyma
już nigdy,
nie powiesz ani słowa,
a ja po prostu
zapomnę.
Co się dzieje
ze mną
sama nie wiem,
bo nie przechodzisz,
nie mówisz,
nie ma Cię obok,
a we mnie ciągle
trwasz.
Mocno
i dosadnie
przykleiłeś się
na ściany mego serca
i wszystko,
co do niego wejdzie
jest zagłuszane
właśnie przez Ciebie.
Przez Ciebie choruję
na najgorszy w świecie
smutek.
Nic nie da się zrobić,
niczym Cię zastąpić,
niczym wypędzić.
Chcę już zapomnieć..
Ty
bądź tam.
Ja
będę tu.

Z dala od Ciebie..

Rozpadłam się na miliony kawałków bez nadziei na powrotne scalenie.
Podpisano psychika.

Przecież nie stało się nic, więc
Dlaczego teraz samotny męczy bieg?
Nie stało się nic, a przecież
Jak plątałem Twe włosy, tak zaplątałaś serce.

Czy naprawdę nic nie działo się?
Czy to wszystko był tylko sen?
Czy moje oczy były tak wielkie,
Bo chciałem patrzeć tylko na Ciebie?

Coś jednak stało się tamtej nocy!
Cóż, choć jestem całkiem obcy,
To Ciebie wciąż mam w głowie,
Tak bardzo chciałbym już zapomnieć.

Jeśli kiedyś upadnę, uczynię to z dala od ludzi… by nie potknęli się o mnie zapatrzeni w swoje niebo.