I nadszedł taki moment, że na widok zakochanych par, tekstów o wielkim uczuciu, muzyki tętniącej banałem szczęścia, sercu po prostu robi się niedobrze.

I boję się że pewnego dnia stanę się tak silna, że gen potencjalnego samobójcy, który gdzieś tam we mnie drzemie, nie będzie jedynie potencjalny.

Młodość zachłannie wyrywa kartki z kalendarza życia...
Jesień naszych dni pragnie je tam zatrzymać...

Najbardziej żałuję chwili, w której zamiast odpowiedzieć "kocham" tylko pomyślałam. Że zamiast pocałować jedynie marzyłam. Że zamiast pobiec za Nim stałam wryta i ocierałam łzy. Nie wolno pozwolić miłości odejść, choćby całe nasze życie miałoby się zawalić.

To zadziwiające, że ludzie poświęcają co raz więcej czasu na zarabianie pieniędzy, a jednocześnie mówią, że najcenniejszych rzeczy nie można za nie kupić.

Miłość napluje Ci na twarz a Ty się obliżesz.
Miłość to manipulantka.

... Możesz po prostu się zamknąć? Dać mi spokój? Pójść sobie gdzieś i patrzeć po cichu z boku? Nie jest dobrze i nie będzie dobrze już raczej. Co z tego? Kogo to obchodzi, że płaczę? Nie ma szczęścia jest tylko zamęt...

A jeśli mam kogoś, kto mnie szanuje, kto przeprasza kwiatami, darzy uśmiechem, szczerością i miłością i zawsze odprowadza, w strachu, że mogłoby mi się coś stać, to dlaczego wybieram kogoś, kto sprawia jedynie cierpienie i ból, a moje być albo nie być nie ma dla niego żadnego znaczenia?

z płaczem co noc się zmagam , w głowie coraz większy mam bałagan

Zdrada - ta jedna prawda, która całą resztę czyni kłamstwem.

zastanawiajac sie czy za nim tesknie, stwierdzilam, ze ja prawie go nie znam, wiec za czym mam tesknic.? wiem, jaki ma kolor oczu, jak sie usmiecha, jak dotyka, jaki zapach ma jego skora.. wiem, ze nie pija kawy, ze woli herbate zimna niz ciepla, ze chce studiowac politologie, wiem ze robi swietne obiady i ze ma niespokojny sen.. wiem jaka ma barwe glosu i jak patrzy gdy mowi 'jestes piekna'..
to nie wiele.. ale tak. tesknie.. tesknie cholernie, bo juz nigdy nie posmakuje tego szczescia, a to co mi pozostalo to tylko tesknic. kazde wspomnienie o tym powoduje usmiech, ale i lzy..zyje glupia nadzieja, ze moze jeszcze kiedys spotkam go przypadkiem na ulicy i bedzie mi dane jeszcze raz na niego spojrzec, mimo, ze mam ta swiadomosc, ze on odwrocilby wzrok i przeszedl bokiem..

wtedy jeszcze nie wiedzialam, ze to co zdarzylo sie z nim nie bylo nawet po czesci tak wazne, jak to co zdarzylo sie przez niego. to miala byc tylko przygoda, a ja brnelam w nia coraz bardziej i nie potrafilam zawrocic..i tu byl moj blad. myslac o tym teraz, wiem ze to byly tylko kradzione godziny i kilka chwil wyrwanych rzeczywistosci, ktore nigdy juz sie nie powtorza..

Przekrzyczałem swoją młodość,
zagłuszając większość dobrych rad.