Zeszyt smutek., warto.marzyć

Kawałek po kawałku
Zmyję Twój zapach z mego ciała
Kawałek po kawałku
Zedrę Twój dotyk z moich bioder
Kawałek po kawałku
Zmażę Twój pocałunek z moich warg
Kawałek po kawałku
Zagłuszę Twój szept w moich myślach
Kawałek po kawałku…
Wciąż zrzucam z siebie ciężar wspomnień
I niszczę siebie, niszcząc Ciebie
Kawałek po kawałku …

i kiedy…
wypiszę wszystkie wiersze,
ukoję cały ból,
zapomnę wszystkie wspomnienia,
zedrę cały dotyk,
zmyję cały zapach,
wykrzyczę cały gniew,
kiedy…
zagłuszę wszystkie obietnice,
wybaczę cały żal,
wymarzę wszelkie złudzenia,
wypłaczę wszystkie łzy..
i czy kiedy łez już zabraknie,

przestanę kochać?

Zbyt bliscy, by być dla siebie dalecy a może odwrotnie zbyt dalecy, by stać się bliższymi...

Nigdy nie ujrzałeś moich łez, choć wypłakałam ich tak wiele.
Nigdy nie usłyszałeś bicia mojego serca, choć biło tylko dla Ciebie.
Nigdy nie dowiedziałeś się jak bardzo Cię kocham, choć byłeś dla mnie wszystkim.

- Jest wszystko w porządku. Uwierzcie mi..
(pomińmy to, że ten porządek jest powywracany do góry nogami.. że gdy tylko zapada zmrok czuję, że tak cholernie mi go brakuje...ale to jest nieważne)

Ona i On.
Nie byli już razem.
Nie trzymał jej dłoni,
Nie był to spacer, który zachwyca.
Szli razem, a jednak osobno.
Dwa ciała jednym sercem przestały bić.
Jednak noc była jedna i gwiazdy te same.
I nawet nie wiedzieli, że oboje w tym samym czasie wpatrują się w tą samą gwiazdę.
Ich gwiazdę.

Mam taką wielką potrzebę porozmawiania z tobą! Tak jak to było kiedyś .. Nie zastanawialiśmy się czy nie mówimy głupot. Cieszyliśmy się tym, że jesteśmy razem.

... po długiej rozłące, siedząc na deszczu, myśląc...
"Kto tam u Ciebie jest...?"

Zainspirowana wierszem A. Osieckiej .