Nie z mojej woli już dawno spłonęłam
na stosie twojego zła

człowieku poczęty bez skazy

- nie dokładaj już drew
popiół pobrudził ci stopy

będzie mi lżej jeśli dodasz mi skrzydeł
wypadną kamienie z mych oczu
będę wtedy dobra i niewidoczna
ja
twoja myśl

Gubię całą czerń
nabierając nowych barw

magiczny pył z Nieba
zamknę w nim iskrę
deszczem słów
wplatając życie
w dłonie ...

Kochanej Siostrze [*]

17.01.2021
Malusia_035

Umiera człowiek,
jakby koniec świata
Choć to tylko iskierka.
a gaśnie całe ognisko

Jutro będzie dzień
Jakiś kolejny
Ale nie zadzwonisz
Nie usłyszę twojego głosu

Jakże tu pusto , [...]

jeszcze nosisz na palcach
zapach paciorków różańca

a w sercu
tabernakulum
świątynię mej duszy

apostole przyjaźni

rezurekcjo nadziei

granico błękitu

uśmiechem rozpromieniałeś moje życie
a ja dziś twój grób oświetlam

zniczem

Mgła znów otuliła las
podgląda mnie Bóg
- kolejne zboczenie
chciałbym zostać
jeszcze przez chwilę
i chciałbym skoczyć
nawet nie latać
spadać i spadać...
tam gdzie dusza upada
dusza lata?
letnia dusza na pewno lata!
ale jesienna?
musi spadać...!

I jak już tak spadnę
na samo dno
i śnieg przykryje me ciało
na wiosnę nie będzie już nic
tylko dusza uleci

czasami, jak Wisława
pukam do drzwi kamienia,
a on udaje, że ich nie ma,
że mówi do mnie.
bez języka,
w słowach na od, albo nie

mógłby chociaż raz skłamać.
i kraty wstawić.
zgubić klucz
lub jakąś inną klęskę wywołać.

w popękanych warstwach,
tunele wyżłobić
do rąk,
po dłonie
sięgnąć. raz tylko. się wzruszyć.

pogody, nie będzie.
od dziś.
milczę przed kamieniem.

02.02.2012 r
mojej poetce, ukochanej

pytają
jak wygląda świat
wśród pustych spraw
zmarznięty ideailizmem

widzą
choć patrzeć nie chcą
jak kostki lodu przesuwają
w człowieczych oczach

marzą
o sercach jeszcze ciepłych
nieskostniałych palcach
dotykających wyrazem ust

myślą
gdzie zgubił się czas
wśród uciekających marzeń
tworząc senne wspomnienia.

Nie opadły jeszcze dębowe liście
Stróżują dzielnie
Jak najodważniejsi rycerze w i tak przegranej już bitwie
Czekają na śmierć
Niepamięć
Jak bardzo trzeba być wolnym
By dokonywać takich pięknych
Bezsensownych czynów?

Zapomniałem dziś o sobie
Jak drzewo z głową w chmurach [...]

Szklanka do połowy pełna
od połowy pusta
pół serca skamieniałe
biel od czerni oddzielona
wyraźną granicą

jak
zmieścić to w jednym
człowieku?

Rozpaczy ,,Zostań, zostań''

... Ani nie dosłyszałam
ta mgła przysłoniła prawdę o nas
ch(ciała)m rozkoszy

serc słyszeć bicie jeszcze nieraz
to był niefortunny wieczór
na niebie brakło gwiazd

nie wiem którą aleją [...]

Pośród wspomnień, kurzem mijającego czasu okrytych
zmierzamy ku przyszłości przez innych zapomniani,
na krawędziach poranionych uczuć wciąż dryfujemy
wspólną przeszłością niczym pajęczyną na zawsze splątani.

Żyjąc obok siebie, obejmujemy wciąż zimną pustkę ramionami,
boleśnie o wspomnienia swoje wrażliwe serca obijając,
przyciągając siebie stęsknionym wzrokiem niepewnym
pośród łez samotności, nadziei dotykiem szukając.

Nie pozwólmy więcej by ucichła jedyna dla nas nadzieja,
osuszmy rosę rzęs, przecinając ciszę gorącymi oddechami.
Tęczę zapomnianych uczuć malujmy drżącymi wargami,
wplatając jej cudowne barwy, pomiędzy wspólnymi marzeniami.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
13.12.2020

– Dnia 11 września 2001 roku w Nowym Jorku prawie trzy tysiące ludzi – dokumenty mówią o 2973 osobach, ale dokładna liczba nigdy nie będzie znana – zginęło w atakach powietrznych nowego rodzaju. Tego samego dnia w pozostałej części świata około 25 tysięcy ludzi umarło z przyczyn związanych z głodem.
I następnego dnia znowu tyle samo, i następnego, i następnego.
- Martin Caparrós, Głód

pomiędzy sklepieniem nieba a pyłem ziemi
każde miejsce miało zapach jedzenia
zakwitły wrzosy a przecież wiosna była

czy to jakieś czary czy udręczenie?

droga pachniała gołąbkami z kaszy [...]

Śmiechem rubasznym zagłuszamy
cichutki serca jęk,
maskami błaznów przykrywamy
twarze, na których lęk...