Zeszyt Śmierć, Mateusz Piecki Schizoidalny

Wcale nie twierdzę, że po śmierci nic nie ma. Jest pamięć o zmarłych, a świat dalej istnieje.

Dla każdego z nas koniec świata nadejdzie z chwilą naszego umierania. Innego końca świata nie będzie.

(To mój pierwszy wiersz od razu mówię, możecie śmiało krytykować, nie znam się na pisaniu wierszy, na codzienne piszę rap, a nie wiersze)
...
O śmierci nikczemna
Dla każdego jesteś równą
Zabierasz nas do swego ciemna
W nicość nas zamieniasz pustą.

Mało cię interesuje
Czy to niewinne dziecko
Które mało życia jeszcze czuje..
Czy morderca , wszystko ci jedno.

Rozbijasz szczęście na pół
Lub całkiem unicestwiasz
Zabierając mnie stąd wraku
Szczęśliwym mnie zapamiętasz.

Śmiał ci się będę na przekór
I pił z tobą szampana
Więc jak myślisz, że mnie zranisz swą wizytą..
Mylisz się kochana.

A jak po mnie nie przyjdziesz
Też się nie pogniewam
Bo skąd pewność, że nie blefowałem
Że na ciebie czekam?

Kocham życie bardzo
Kocham ludzi, słońce
Lecz nie przywiązuję się na stałe
Wiem, że mnie chcesz zaskoczyć końcem.

Jakoś nie bardzo się przejmuję
W jaki sposób mi życie odbierzesz
Czy pocierpię, czy nic nie poczuję
I tak mnie po chwili nie będzie.

Pomimo śmierci pragnie każdy z nas zachować nieśmiertelność. Pamięć o uczynkach naszej osoby, o naszym bycie oraz o tym, co zostawimy po sobie. Każdy z nas buduje sobie za życia taki pomnik, który po nim zostanie już na zawsze.

Po mojej śmierci ludzie mogą mnie nawet zmieszać z błotem. Mogą moje zwłoki wrzucić do morza, skremować lub spalić. Cóż, nie będzie mnie to interesowało wtedy, kiedy już nie będę istniał. Ci prawdziwi i oddani mi - będą o mnie pamiętać i to mi w zupełności wystarczy.