Zeszyt słowa muskające puls, victoria_vvv

oni są tam
na dziewiątej planecie
gdzie w dryfującej łodzi
spokojnie śpi czas

nie wiem o co walczyć ze sobą będą
nienarodzone jeszcze dzieci

lecz kiedy jeszcze będziesz tu
spójrz w listopadowe niebo

a znajdziesz tam i mnie
za dziesięć tysięcy lat

Nie przychodźcie już do mnie więcej
zbyt dobrze znane obrazy.
Stoję w jakimś obcym oknie.
Deszcz rozmywa krajobrazy.

Bez klamek drzwi i to okno.
Przeszłość głaska pazurami.
Za szkłem lepsze życia rosną.
Kwitną pachnąc marzeniami...

Bardzo bym chciała, tak bardzo mocno
Odwrócić się i stawić czoła
Lub szkło stłuc i wyjść przez okno
Lecz boję się że nie zdołam

Trudno iść, gdy lepkie jej łapy
pętają i nogi i ręce.
Gdy w żółto-brunatnej mazi
utknęło samotne serce...

rzeka mrokiem stopy obmywa
gdy wspomnienie uśmiecha się przygnębiającym milczeniem

na półce w ramce zamknięte moje szczęście
o tobie wciąż mi przypomina

łza spływa między stronami życia rozdział zamyka
pozostaje wierzyć że następny będzie lepszy