Zeszyt skąd my to znamy.., Shinyu

Kiedy cierpimy, to najzwyklejsze, najbanalniejsze rzeczy zyskują w naszych oczach nieoczekiwaną wartość.

czasami
czuję się w twoich ramionach
obco
jak trup wśród ludzi żywych
i czuję się
nie na miejscu
jak kwiatek przeniesiony
do innego pokoju
i czasami
twoje dłonie
grzeją mnie tak
zupełnie obco
że bardziej zimno mi
niż ciepło
i czasem nie czuję
odbicia twojej twarzy
na tafli moich źrenic
mimo iż jesteś
kilka milimetrów
od mojej twarzy

połączenie przerwane
nie jestem w polu twojego zasięgu.
leżę w przedpokoju
tam gdzie buty i rower.
B. Schulz

Na ziemi...
Znasz? Ten trzask serca, po którym nic już nie będzie takie samo jak wcześniej...?
Leżę i nasłuchuję, jak łzy spływają po gładkiej fakturze mojej skóry. Słyszę, jak lekko skrzypią mi powieki, gdy zaciskam je, by pozbyć się nadmiaru siebie... Wypływam sobą z siebie, myśląc o Tobie i umieram... Szurają mi te łzy, gdy zahaczają o pieprzyk na policzku i z cichym jękiem wpadają w przepaść podbródka...
Leżę i nasłuchuję, jak napompowane niczym balon, serce obciera się ze zgrzytem o żebra i boli... tak bardzo mnie boli... Pompuje mi tą krew wypełnioną Tobą po brzegi i słyszę jak szumi mi beztrosko [...]

Chcę ją kochać. Chcę się jej oddać. Chcę ją posiąść pod każdym względem chcę zachowywać się normalnie wobec drugiego człowieka prowadzić z nim normalne życie. Nie chcę bać się miłości nie chcę bać się kochać i być kochanym. Mam już cholernie dosyć samotności. Nie daję rady i jest mi wstyd.

- Lubisz mnie - ciągnęła dalej - z powodu, o którym ci już mówiłam: przełamałam twoją samotność, przechwyciłam cię tuż przed wrotami piekła i znów obudziłam. Ale chcę więcej od ciebie, o wiele więcej. Chcę cię w sobie rozkochać.

Jest tylko ona, ona, u mojego boku, tu, teraz, i tylko to się liczy. Tu i teraz. A to, kim była dawniej, gdzie była dawniej i z kim była dawniej, to nie ma żadnego, najmniejszego znaczenia. Teraz jest ze mną, tu, wśród was. Ze mną, z nikim innym. Tak właśnie myślę, myśląc wciąż o niej, nieustannie myśląc o niej, czując zapach jej perfum i ciepło jej ciała. A wy udławcie się zawiłością.

Są tacy, którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać. Taka samotność jest straszna, bo człowiek uciekając od miłości, ucieka od samego życia. Zamyka się w sobie.

Kolejnym kłamstwem kolejny mężczyzna obdarzył me serce. Kłamstwo jest gorsze od zdrady. Wbija się jak drzazga głęboko i powoduję ból silniejszy nawet od złamania.

Kiedy zamknę już ten rozdział w życiu. Postawię w nim ostatnią kropkę i będę go mogła przeczytać bez żalu, nienawiści i smutku - tak, wtedy do Ciebie przyjdę z butelką dobrego wina i porozmawiamy, jak zwykli znajomi. Wtedy być może ucieszę się z Twojego szczęścia. I wtedy być może znów zapragnę znaleźć szczęście.
Ale teraz odejdź... i pozwól mi odnaleźć siebie, bo właśnie się zgubiłam.