Zawsze. I to błogo :))
Prosto w serca :))

....a pomiędzy nimi
jedna mała nieodmienna ( jak oni )
część mowy....

....nie...:):):)

Niech przegrywa jak najczęściej, ale nie dla świętego spokoju.
Bo tego po stracie honoru rozum nie przeboleje :)
Niech przegrywa dla miłości :)

Ludzkie względy z całą pewnością w tym patrzeniu nie przeszkadzają... Wszak Bóg lubi się dawać poznać przez ludzi (na Jego obraz).
Stąd okazujemy się bliźnimi czasem w bardzo niezwykłych okolicznościach. Mamy poczucie że anioły są wśród nas, albo że z samym Bogiem przed chwilą rozmawialiśmy.
✋🙂

Wszystko razem to dopiero szczęście :)

Minuta ciszy, to głębi wieczności początek.

Doskonała myśl :))

na przekór rozumowi na pewno

Jestem oczarowana lekkością, z jaką piszesz Aniu. I cieszę się z tego, i podziwiam. Żałuję, że zniknął portal, na których lśniły Twoje wiersze.
Cieplutko pozdrawiam, nie tylko od siebie kochana :-)

Żyję w górach prawie ćwierć wieku, tu się urodziłam, wychowałam i dorosłam.
Dla mnie góry to codzienność, choć marzę czasem, by wiatr przywiał trochę morskiego zapachu :)
Dziękuję.