Zeszyt Sens czegokolwiek zawarty w czymkolwiek., Blade

„A ja tak sobie wieczorem”

Szedłem dzisiaj obok ulubionej lodziarni. Ciekawe czemu nie sprzedają lodów w listopadzie, ja chętnie zjadłbym kilka gałek. Ale nie w tym rzecz. Mijając lodziarnię zauważyłem, że żyję. Ot takie spostrzeżenie spowodowane dojrzeniem potrzeb. Wiesz, czasem siedzisz sobie przed telewizorem, wyciągnięty w fotelu i nagle przez głowę jak piorun przelatuje myśl „O cholera! Jestem żywy, więc muszę coś zjeść i napić się ciepłego kakao”. Ludzka rzecz, chociaż chyba nieco odmienna dla każdego z nas. Idąc przez miasto cały czas mija się jakichś ludzi. Włosy zakrywają twarz, a ubranie nie potrafi wyrazić tego co oczy albo usta, nie można dzięki niemu usłyszeć co dzieje się wyżej, w inteligenckim etosie, albo pod nim, w zakamarkach wątrobowych, z których [...]

Kiedy widzę Twoje piękne usta, podziwiam je i chciałbym je pocałować.
Kiedy oglądam Twój piękny nosek, uśmiecham się, bo słodko wyglądasz.
Kiedy patrzę w Twoje oczy, widzę część Twojej duszy i to jak wspaniała jesteś.
Gdy muskasz mnie swoimi miękkimi włosami, opierając głowę na moim ramieniu, nie potrzebuję już niczego więcej.
Teraz, to jedyna znana mi definicja miłości, bo tylko Ciebie jedyną kocham.

Kiedyś myślałem, że wiedza o uczuciach da mi radość i szczęście. Teraz, gdy ją posiadłem, czuję się słaby, bo to przez wiedzę, utraciłem to czego zawsze broniłem. Utraciłem swoje człowieczeństwo...

Mam piętnaście lat. Są jednak momenty, kiedy zaczynam gadać jak stary, mądry filozof. Dlaczego właśnie wtedy wszyscy gratulują mi, że tak szybko się zestarzałem?

Codziennie patrzę w gwiazdy. Wyobrażam sobie wtedy, że dam radę zrobić wszystko, że mogę i dam radę. Taa... Szkoda, że jestem dobry tylko w myśleniu...

Nigdy nie umiałem okazywać uczuć...
Nigdy nie powiedziałem: Mamo, Tato kocham was.
Nie potrafię nawet okazać tego, że czuję do Niej coś więcej. Nie potrafię się przełamać, ze wstydu, głupoty, braku wiary w Happy End. To jest ułomność współczesnej ludzkości, widoczna w ranach serca jednostek...

Wstaję... Za oknem szarość, ludzie krążą chodnikami. Puszczam z głośników głos Boba Marleya. Jeszcze raz patrzę za okno i myślę: "Choćby nie wiem co, zawsze znajdzie się sposób, aby życie było bardziej kolorowe."

Kiedy powiem, że było wspaniale, skłamię, ale mówiąc inaczej, nie będę szczery, bo to i tak najwspanialsze co mogłem przeżyć.

Jeśli w przyszłości zostanę kimś wielkim, nie zapomnę o tym, że wśród innych wielkich jestem bardzo mały.

Gdyby więcej było słonecznych dni... Czy wtedy nie umielibyśmy radzić sobie z tymi pochmurnymi?

Niektórzy ludzie myślą, że cierpienie zbliża ich do zbawienia, albo pomaga w uszlachetnianiu. Ja myślę, że ludzie cierpiący szybciej się rozkładają.

Kobieta zawsze ma rację. Kobieta ma rację, nawet jeśli sztab naukowców udowodni, że tak nie jest. Któż potrafi to wytłumaczyć?