Zeszyt sama, dzastinko

Zbłądziłem szlakiem myśli i słów,dotkliwie Cię raniąc.Serce które tak kocham,nadal tkwi w moim.Otulę je pozwól, swym ciepłem.Chwyć mnie za rękę,nie pozwól mi więcej błądzić...

(..) Pokochała Go. Przystojny, wysoki brunet o piwnych oczach. Uwielbiał poezje, zachody słońca i deszczowe dni. Na samą myśl o Nim pojawiał się szeroki uśmiech na jej smutnej twarzy. Miał nigdy Jej nie skrzywdzić, zawsze być tuż obok Niej (...).
Był prawie idealny. Miał tylko jedną wadę, nie istniał.

Chciałabym chociaż umieć pokazać Tobie,że jestem taka szczęśliwa.Bez ciebie.Bez twoich spojrzeń,bez twojego śmiechu,bez tych pocałunków.Bez tego przytulania.Chcę Ci pokazać,że nie tylko ty jesteś na tym świecie.Chciałabym tylko,żebyś wiedział że naprawdę,ale to cholernie jestem szczęśliwa i to bez Ciebie.

Zbyt często tak jest, że po chwilach niewypowiedzianego szczęścia nadchodzą momenty wypełnione niepewnością. Zadajesz sobie wtedy trudne pytania "dlaczego?" i uświadamiasz, że byłeś głupi i naiwny. Obiecujesz sobie, że już nigdy nie zaufasz ludziom.

I wtedy właśnie znów się zakochujesz.

Cierpię na arytmię uczucia. Mam stwardnienie rozsiane emocji. I nieuleczalną wiarę, że kiedyś mi to minie.

Mężczyzna, który był tak blisko, ale jednak daleko.
Mężczyzna, ktory spojrzeniem wywoływał u mnie usmiech.
Mężczyzna, który pojawiał się i znikał.
Mężczyzna, którego łapałam na chwile i zaraz mi uciekał.
Mężczyzna, ktory bez pytania wywarzył drzwi do mojego świata i zburzył w nim cały ład.
Mężczyzna ze skomplikowanej konstrukcji, który odmienił mi życie.