Zeszyt sad, gdt

Cele marzenia, plany przyszłości
Droga nie znana przez ciemność próżności
Korekty, decyzje, małe uśmiechy
Łzy smutku, radości, wstrzymane oddechy

Uczucia przeróżne, złe, dobre, nijakie
Słowa szeptane, gesty nie takie
Zdrady i grzechy, pakty sumienia
Krzyki i gniewy i niedomówienia

Ciemności rozmowy, duchowe spotkania
Ślepe zaułki, wzrok do rozebrania
Ból pragnień, rozterka, rozczarowanie
Ot takie ludzkie codzienne śniadanie

Jeżeli szukasz i nadal tego nie dostrzegasz..
zamknij oczy,
a obiecuję, że poczujesz zapach, ciepły oddech
i cichy głos szepcący Tobie do ucha.

Czucie jest wrażliwsze, patrzenie czasem zwodnicze.

Siedząc w samochodzie wbitym w płot, doszłam do wniosku, że te wszystkie przeciwności losu to nie ekstrawaganckie fanaberie Boga, czy też potoczna złośliwość rzeczy martwych. To wszystko, pozytywne czy też mniej dzieje się nam właśnie po to, by przystanąć. Bo jak inaczej, jeśli nie tylko wtedy gdy już w płocie, gipsie, szpitalu jesteśmy w stanie się zatrzymać? To wszystko jest po to by odetchnąć, nabrać dystansu, spojrzeć z innej, dotąd niedostępnej perspektywy. Aż wreszcie po to by zmień się na lepsze, choćby w bólu.

Ja cię bardzo lecz po troszku
Tyś mnie zrazu całą chciał
Nie po ziarnku nie po włosku
Jak mnie chciałeś tak żeś miał

Ile czasu tak to trwało
Ile dni miesięcy lat
Zanim szeptem ci zabrzmiało
Moje skromne ciche TAK

Więc nim miły tak przejęty
Spojrzysz na mnie- żonę swą
Tyś za męża już pojęty
Niech trębacze w trąby dmią

Dla K.

Dzisiejsze nieśmiałe dziecko, to to,
z którego wczoraj się śmialiśmy.

Dzisiejsze okrutne dziecko, to to,
które wczoraj biliśmy.

Dzisiejsze dziecko, które oszukuje, to to,
w które jeszcze wczoraj nie wierzyliśmy.

Dzisiejsze zbuntowane dziecko, to to,
nad którym się wczoraj znęcaliśmy.

Dzisiejsze zakochane dziecko, to to,
które wczoraj pieściliśmy.

Dzisiejsze roztropne dziecko, to to,
któremu wczoraj dodawaliśmy otuchy.

Dzisiejsze serdeczne dziecko, to to,
któremu wczoraj okazywaliśmy miłość.

Dzisiejsze mądre dziecko, to to,
które wczoraj wychowaliśmy.

Dzisiejsze wyrozumiałe dziecko, to to,
któremu wczoraj przebaczyliśmy.

Dzisiejszy człowiek, który żyje miłością
i pięknem, to dziecko, które wczoraj
żyło radością.

- Ronald Russel

Czymże jest życie jak nie codziennością
Początkiem drogi o wschodzie dnia
Słowem ”dzień dobry” rzuconym do lustra
I szczękiem klucza w zamkniętych drzwiach

Czymże jest życie jak nie codziennością
Przechodniem mijanym nie pierwszy już raz
Gwarem ulicy, biciem zegarów
Kościołem, w którym dla wiernych miejsca jest brak

Czymże jest życie jak nie codziennością
Rozmową gdzie słowa odziane są w szept
Uśmiechem radości łzą płaczu skropionym
Słońcem co razi, co mami nasz wzrok

Czymże jest życie jak nie codziennością
Śladem na trawie, skrótem przez los
Jest szklanką wódki sączoną przy barze
I słowem „amen” w litanii do gwiazd

Czymże jest życie jak nie codziennością
Ogrodem marzeń bez miejsca dla róż
Parkową aleją co wiedzie do raju
I kromka chleba, strawą dla trosk

Czymże jest życie jak nie codziennością
Wtuleniem się w siebie obojga serc
Dłonią podaną w ciemnościach nicości
Miłością od Boga, miłością co w nas

Czymże jest życie jak nie codziennością
Końcem jest drogi o zachodzie dnia
Słowem „dobranoc” rzuconym do lustra
Snem, który przeszedł przez zamknięte drzwi

Czymże jest życie jak nie ułudą
Zamkiem na piasku zbudowanym przez czas
Ziarenkiem piasku zamkniętym w klepsydrze
Omamem uczuć, co staje się mgłą

Krzycz
ile w płucach sił
i domagaj się
co twoje
lecz i słuchaj w ciszy