Zeszyt Różne, czasemżyję

Czasami wydaje nam się, że mieszka w nas
dwóch różnych ludzi. Jeden, który wszystko doskonale czyni i tego człowieka prezentujemy światu. Jest też i ten drugi, którego się wstydzimy, i tego ukrywamy.
W każdym człowieku istnieje coś takiego jak wewnętrzny dysonans i niespójność. Każdy chciałby być dobry, a jedynie dokonuje czynów, których sam często nie rozumie.


Dlaczego tak jest? Dlatego, że człowiek nie jest Bogiem, nie jest też aniołem, ani jakąś nadistotą, a jedynie małym pielgrzymem w długiej, dalekiej drodze swojego życia. Własne słabości czynią go wyrozumiałym i łagodnym w stosunku do innych. Ktoś, kto jest bezkrytyczny wobec samego siebie, będzie twardy i niezdolny wczuć się w innych. Nie będzie umiał nikogo pocieszyć,
dodać odwagi i wybaczyć. Szczęście i przyjaźń tkwią tam, gdzie ludzie są wrażliwi,
łagodni i delikatni w słowach, i wzajemnie kontaktach.

Szczęście nie jest przecież stanem wiecznym. Zresztą też i nie okresowym. Szczęście to po prostu taki skurcz serca, którego doznaje się czasami, kiedy człowieka przepełnia taka radość, że wprost trudno ją znieść. Znika równie szybko jak się pojawia. I nie ma go, dopóki nie nadejdzie znowu, by sprawić, że człowiek uzna życie za najwspanialszy dar.

Szczęście znajduje się w tobie. Zaczyna się na dnie twojego serca, a ty możesz je wciąż powiększać, pozostając życzliwym tam, gdzie inni bywają nieżyczliwi; pomagając tam, gdzie już nikt nie pomaga; będąc zadowolonym tam, gdzie inni tylko stawiają żądania.

Rzeczy, które widzimy [...] to te same rzeczy, które istnieją w nas. I nie ma żadnej innej rzeczywistości prócz tej, jaką mamy w sobie. Dlatego też większość ludzi żyje tak nierealnie, ponieważ zewnętrzne obrazy uważają za rzeczywistość, a swego własnego świata wcale nie dopuszczają do głosu. Można być wtedy nawet szczęśliwym. Lecz z chwilą, gdy pozna się już raz tamto, inne, nie ma się już wyboru i nie może iść drogą, którą obiera większość. Sinclairze, droga owej większości jest łatwa, a nasza trudna. Chodźmy.

[...] mądrości nie daje się przekazać. Gdy mędrzec stara się przekazać jakąś mądrość, brzmi to zawsze jak głupstwo.

Szukalam wczorajszego dnia ,a znlazlam jutrzejszy...
...Kocham to zycie ",choc uparcie i skrycie"

Witaj Aniele,
piszę choć niewiele się zmieniło. Ale Ty wiesz, najlepiej. Myślę o zmianie adresu na ten gdzieś po drugiej stronie. Chyba muszę się przeprowadzić bo ten świat mnie zabija, duszę mą kawałek po kawałku zabiera. Wszędzie rządzi kasa i ludzka podłość a ja nie umiem, nie chcę być jak oni. Boję się, że ruszę w pogoń i stanę się jedną z nich. Wiem Aniele, nie jestem ideałem pewnie sporo byś we mnie zmienił ale żyć bez serca nie chcę. Miłości w tych czasach nie ma, jest seks i przywiązanie, chęć "posiadania" a ja bez niej żyć nie potrafię. Więc Aniele mój drogi czy mógłbyś mi pomóc? Skoro nie chronisz mnie przed ciosami innych, przed upadkami to może pomożesz w zmianie adresu?
Pomyśl nad tym bo świat się nie zmieni a ja wciąż mogę.
Kocham Cię i mam nadzieję, że ostatni raz piszę...