Zeszyt rożne . , beguem

Gdyby choć raz przejść się ulicą, popatrzeć ludziom w oczy i nie ujrzeć żadnego nienawistnego spojrzenia. Ten jeden raz. Chciwość, nienawiść, społeczna fobia i konkurencyjność zamknęła nas w tej klatce i każe myśleć, że jesteśmy bezpieczni tylko wtedy, gdy śpimy sami przy ścianie.

Nie widzisz sensu, żeby wstać rano z łóżka. Nieprzespana noc odbiera ci siłę. Myślisz, że to co robisz nie ma znaczenia. Nikt z rana nie mówi do Ciebie „ Dzień dobry”.
Nie wiem jak traktujesz poranki. Czy tak jak ja, siedzisz rano pod kołdrą i pijesz ciepłą herbatę, albo po prostu patrzysz w okno i pytasz pustą przestrzeń, dlaczego musisz wstać? A kiedy podnosisz głowę i myślisz o prysznicu, też czujesz niechęć do swojego ciała? Chcąc nie chcąc zaczynasz się topić. Każdą powódź łez zwyciężasz, bo dzwoni telefon. Pytają dlaczego się spóźniasz. Jak zwykle, odpowiadasz, że zaraz będziesz, bo budzik ci nie zadzwonił, albo pies ma problem z żołądkiem. Oprócz ciebie i psa, który bardziej w twojej wyobraźni istnieje, nie [...]

Zaszalałam
i pozwoliłam myślom ucichnąć
na skrajach uśmiechu

siedzą zdziwione
że na grochu klęczeć nie muszą
zalewając się łzami

trochę razi je światło
wiadomo jak to jest z wampirami
śledzą wygłodniałym wzrokiem

ale nie pozwalam
zabrałam im prawo istnienia
niech cierpią

i chyba polubię to szaleństwo

Trzy słowa najdziwniejsze

Kiedy wymawiam słowo Przyszłość,
pierwsza sylaba odchodzi już do przeszłości.

Kiedy wymawiam słowo Cisza,
niszczę ją.

Kiedy wymawiam słowo Nic,
stwarzam coś, co nie mieści się w żadnym niebycie.

Musisz mi pomóc
bo od tygodnia pada deszcz
i powoli życie mi się rozmywa

Musisz mi pomóc
bo czuję się jak Bóg
który przez sześć dni budował
świat i powstał wielki chaos

Musisz mi pomóc
bo wczoraj śmierć pytała
szatniarza w knajpie
co się ze mną stało

Musisz mi pomóc
dziś teraz już
bo jutro może być
za późno

Bo ten, kto raz nie złamie w sobie tchórzostwa, będzie umierał ze strachu do końca swoich dni.

Coraz częściej mam wrażenie, że urodziłam się nie w tej epoce co trzeba i nie w tym miejscu, w którym powinnam

Słowa uciekają w niewytłumaczalnym biegu przed urzeczywistnieniem. Jedno po drugim, aż w końcu pozostaje dobrze mi zanana Pustka, witająca chłodem swoich objęć.