Zeszyt Rozmaitości, piaf-onli

Pokłońmy się drzewom,
pokłońmy się krzewom.
Tej zieloności
cudnej radości.
Kolorom jesiennym
wspaniale zmiennym.
Dającym schronienie
pod błogim cieniem,
w letnie dni kwietne.
A w zimowy czas?
Czas w którym czeka każdy z nas
na wiosenne przesilenie,
na nowe zazielenienie,
na przyszłe cienie,
pszczół brzęczenie,
ptaków kwilenie.
Szanujmy drzewa, szanujmy las,
bo prawdą jest;
nie będzie drzew nie będzie nas.

Piszę list do siebie, żeby dodać sobie animuszu i ochoty do pracy, bo moje zmęczenie
sięgnęło zenitu.
Wytrzymaj jeszcze kilka dni, a poźniej będzie tylko odpoczynek w mieszkaniu pachnącym
nowością czystych ścian, firanek świezych w oknach i zielenią kwitów na parapetach.
Usiądę przy stoliku nakrytym starodawną koronkową serwetą, postawie filiżankę kawy,
a w tle będzie muzyka - blues cichy i spokojny.
Tomik poezji J. Tuwima, albo wiersze Edwarda Stachury. Moich ulubionych poetów,
w odpoczynku będą ''pomagały''.
Jeszcze trochę i odpoczynek.
Wytrzymaj i ciesz się, bo taki wieczór już jest bliski.

Dzisiaj napisał do mnie list,ktoś taki znajomy nieznajomy.
Pisał o samotności.
Samotność to wielka trwoga, śpiewał Rysiek Riedel i miał rację, bo czyż nie jest wielką trwogą płacz męzczyzny nocą w poduszkę, płacz z samotności, beznadziei i tęsknoty
za uczuciem ?
Jak uciekać od takiej trwogi samotności ?
List w internecie do kogoś, kogo zna się tylko wirtualnie?
Odpowiedź na taki list, to tylko jak wyleczyć zadrapanie, a co z raną samotności?
Nawet sto listów nie wyleczy rany samotności i bólu niemal fizycznego.
Takigo bólu , ze człowiek chce wyć z rozpaczy, tęskni za dotykiem, zapachem
i oddechem innego człowieka.
Samotność zabija, płacze i tęskini, tęskni, tęskni za głosem.
Samoność jest głuchoniema.
Straszna jest samotność w tlumie i widok człowieka z bólem samotności w oczach.
Jak pomóc, jak odpowiedzieć, jak dodać otuchy ?
Nie wiem, chociaż sama poznałam smak bólu samotności.
Nie płacz przyjacielu wirtualny i szukaj, może ktoś czeka na Ciebie tuż z ''rogiem''.

Cudnie, pięknie, doskonaje.
No po prostu jest wspaniale.
Slońce świeci, wiatru nie ma
Czlek radosny, piękna wiosna
Chce się żyć !

Dwa anioły w Niebie wędrowały.
Jeden zwał się Smutny, a drugi Zuchwały.
Anioł Smutny na Ziemie spadł
I pod drzewem siadł.
Siedział smytny i zadumany,
Zasępiony, zafrasowany.
Drugi anioł zuchwale radosny
Siadł pod wierzbą i czekał wiosny.
Wiosna marcem przyszła radośna.
Smutnego spod wierzby podniosła.
Zielonymi listkami zagrała,
Zaszumiała, zawirowała.
Teraz Smutny z Zuchwałym szaleją.
Razem wiosnę radośnie witają.

Wczoraj Irlandia świętowała, był Dzień Świętego Patryka.
Spóźnone są moje życzenia dla Irlandczyków, ale są serdeczne i pełne ciepła, tak ciepłe
jak ciepłe są moje wspomnienia z krótkiego pobytu w Irlandii.
Byłam w Irlandii o tej porze roku. Irlandia wiosną jest nie tylko zielona, jest żółta łanami
żonkili. Żonkile są wszędzie, na rabatach obok domów, na pasach zieleni obok dróg,
w kazdym miejsu gdzie tylko spojrzymy. Żółto, wszędzie i słonecznie od żonkili.
W Dublinie zielono, żółto i tłocznie. Ulicami płyną tłumy różnojęzycznych ludzi i muzyka
nie tylko celtycka. Idąc ulicami Dublina , co chwile coś nas zaskakuje, jakieś nowe zdarzenie, którego nie spodziewaliśmy się. Latarnia uliczna. Stoi człowiek oporty o latarnie, w rękach trzyma ksiażkę - czyta. Jest tak zaczytany, [...]

Po północy, nowy dzień się zaczyna.
Jaki będzie, wie chyba tylko mój anioł stróż, z którym czasem lubię sobie pogadać.
Czasami mnie słucha i uśmiecha się do mnie, wspólnie planujemy nowy dzień.
Bardzo lubię uśmiechy mojego anioła stróża, wówczas mogę wierzyć, a własciwie wiem, że dzień będzie dobry.
Teraz uśmiecha się. Mogę iść spać, bo wiem, ze dzień który już się zaczął, będzie dobry.

Deszczowy wieczór, niebo ołowiu pełne, milczący świat a ja w nim jak wirujący niepokój,
szukający swojego miejsca wśród żywych.
Piszę list do nikogo, bo moich listów nikt nie czyta, zatem nie oczekuję dpowiedzi.
Nie będę płakć z powodu samotności, polubilam swoja samotnośc, zzyłam się ze swoja
samontością i polubiłam rozmowy ciche, pytanie bez odpowiedzi i przeżycia bez przeżyć.
Moje przeżycia, to moje myśli którymi nie ma się z kim podzielić, pytania na które nikt nie
odpowie.
Pozostało czekanie, zachłanne wsłuchiwanie się w bluesa i................... cisza.