Zakwita nadzieja zachwytów bezgranicznych, oczy rozpalają się, pierś faluje. Potem unosi się z ziemi delikatna czerwień; jest to czerwień wstydu wszystkich tych nagich serc i noc staje się różowa.

Składam się z wyobraźni i nicości. To znaczy, że nawet kiedy zniknie wyobraźnia, coś jeszcze za mnie zostanie.

Moja miłość stała się jednym z moją duszą; zrobiło się ciemniej, ale nie zgasło.

Bojąc się decyzji, pogrzebałem swoje subtelniejsze uczucia w głębi serca i tam umarły.

Wszystko co kochałem uległo rozkładowi.
Jestem zdrów i cały.

Każda żądza przez nas zdławiona rozpładza się w naszej duszy i zatruwa ją.