dokąd lecicie
bracia moi i siostry - łabędzie
przez lasy ciemne
długie ulice
i myśli daremne

przez dźwięki
fale powietrza
niemoc bez skargi...

inny - w rękach nieśli [...]

pytam
czy potrafię się zatrzymać
swoim nogom zabrać drogę
dłoniom dotyk

i znów
czy potrafię na chwilę umrzeć
bo zabrać to co prawdziwe
to jak zabrać życie

nie odpowiem sobie
ja to wiem

umrzeć można na całe życie

Naiwność dawno zaszyła się w mej duszy
Lecz tej nocy nie wierzę już w nic
Myślałem, że wiem, czego się boję

Gdybym miał skrzydła
Przeleciałbym wpław tę przepaść do Ciebie
Żaden ze mnie anioł
Nawet ptak

Twoje słowa gaszą wszelki ból
Teraz milczysz [...]

Wciąż mam przed oczami świat
zamknięty na klucz

i w oknie ludzkie nogi od kostek do kolan
to grube łydki sąsiadki z parteru
wieszały pranie

-pomiędzy komórkami
biegają zwierzątka mamo !

może mogłabym je przytulić [...]

gdybym mogła zaufać temu wspomnieniu
ciepłych letnich wieczorów

rozlałabym się w tafli mazurskiego jeziora
pozwoliła odbijać w sobie jaskrawość nieba

i kołysałabym się w rytm wiejskiego wiatru

oddałabym swoje ciało i resztę rozsądku
łagodnym uniesieniom wody i tylko w jednej kropli
bym się sobie przyglądała [...]

znów bez słońca zaczyna się dzień
nie budząc we mnie nadziei
odpryskują kolory z drzew
jak farba z cmentarnej bramy

zmierzch bezdomnie
zagląda nam w okna
skazując motyle na śmierć

ogród kurczy się i opada z liści
świat się zmówił
że przemijamy

“Walcz, bo ja nie mam już szans…”
~ Sarius

słowa odlatują jak jaskółki
wybierając cieplejsze miejsce
niż dłonie

które są zbyt puste
by objąć czyjąś obecność

ona?

od dłuższego czasu
milczy

i stawia cicho stopę
poza krawędź ostatniego piętra
na którym mieszka.

chciałaby umieć latać.
lecz spada.

do werandy tulą się astry
skazane na pierwszy chłód

ćmy kołaczą o litość do okien
fioletowymi skrzydłami

między nami kładzie się szronem
kolejna koronkowa jesień

a ja układam pasjanse
z wakacyjnych obietnic

czajnik gwiżdże
zmierzch się łasi do stóp

a ja słucham cię
tak
jak pisze się wiersze
z zamkniętymi oczami

lubię patrzeć w okna
w których odbija się słońce

nie domykać
szyb w samochodzie
i czuć
jak jazz wylewa się po szybie
na chodniki

lubię
na luźnych zapiskach męża [...]

O świcie gołębie
wydziobują noc
z rondla ziemi

Kałuże marszczą czoła
w ciepłym oddechu jesieni
usta im malują liście
odchodzące z latem
w barwnym korowodzie
zapomnienia

Jest jeszcze ławka
na której nikt nie siada
i lepki mrok w powiekach nieba
wijący zmęczenie w ptasich gniazdach
chłód z neseserem na klucz zamkniętym...

odkąd jestem w cieniu widzę wyraźnej
kształty złudzeń przez które
rozpadł się czas

wierzysz w trwałość tęczy
pamięć głupia udręka

wygodniej jest
szczęście śpiewać
bez akordu win

ale powiedz
śpiewa się

kiedy przyjaźń umiera na rękach ?

nie jest jak być powinno

sad sparszywiał cały
ciebie diabli wzięli
w grudnia garniturach

trudno o równowagę
kiedy dom kulawy

i mnie długo nie było
bo trzymały za szyję
jak obłędu ljany
chciwe macki cmentarza

( kto by nie zwariował
w rzewnym dobry Jezu )

dziś mam ręce silniejsze
a unieść nie mogę
w kilometrów przestrzeń

maleńkiego dzień dobry