Zeszyt przyjaciele..., koala

To dziwne uczucie, kiedy osoba, która Cie praktycznie nie zna, lepiej rozumie,co czujesz, potrafi być oparciem w chwilach, kiedy masz ochotę wszystko skończyć, zasnąć i mieć cały świat w głębokim poważaniu.

Miałam wielu ludzi, których nazywałam przyjaciółmi. Ale czy ktokolwiek z nich był nim naprawdę? Nie. Nikt się nie pojawił, kiedy umierałam z rozpaczy, nikt nie podał mi ręki kiedy byłam samotna. Szłam jedynie wśród znajomych twarzy, niegdyś tak przyjacielskich, teraz z oszczerstwem i zawiścią wypisaną na twarzy.

Zastanawia mnie czy jest coś gorszego niż samotność.
Stanu gdzie nie mamy możliwości z nikim pogodać wyżalić się wypłakać czy zwyczajnie z kimś spedzić czas.
Stanu z którego trudno jest uciec.
Najgorsze w tym wszystkim chyba jest to że po jakimś czasie zaczyna się to akceptować.
Przestaje się lubić ludzi. Wręcz nie chce się z nimi przebywać.
Zastanawiający jest również fakt jak wiele ludzi nie jest samotnych mimo że myśli tak, niezauważając przyjaciół którymi są się otoczeni.
Powstaje ona niewątpliwie z powodu wpływu otoczenia gdyż nienaturalnym jest to że człowiek nie chce żyć w grupie nawet jeżeli jest indywidualistą.
Jak wiele samobójstw które są aktami tchórzostwa gdzi człowiek dochodzi do granicy wytrzymałościzostało popełnione przez samotność.
Samotność jest jak choroba której niewątpliwie największym skutkiem jest brak miłości bo któż miałby kochać jak nie ma nikogo.

Przez moje życie przewineło się wiele osób... po każdym została jakaś pamiątka. Najdroższe są te, które pozostały w mym sercu.

Zazwyczaj dopiero łzy na policzku TEJ osoby uświadamiają nam jak wiele dla nas znaczy, dopiero kiedy czujemy ból własnej niemocy.

Wbij nóż w plecy lub serce , gdzie chcesz.Skoro uważasz że życie za mało mnie pokiereszowało.