Zeszyt Przy sercu, Lira99

jest wargami mojego słońca
jest ramionami mojego Boga

lepszą częścią mnie
tchnieniem serc

miłość jedność dusz
rozwieje pył ciemnych mórz

przychodzę nad rozkołysany falą brzeg
smutku przystani

gdzie anioł strąca rosę z piór
by każdą śmiertelną ranę
obmyć z krwi

wszystko co wykwita z łez
zwiędnie
w sercu wystygłym

bo nie da się wskrzesić życia
co się rozwiało w gwiezdny pył

Czym jest prawdziwa miłość?

To obdarowywanie czystą wodą z głębokości serca, wiedzac że nigdy sie nie wyczerpie.

W wieku pięciu lat nauczono mnie 'Ojcze Nasz', nie było istotne to, że nie rozumiałam ani jednego słowa, ważne było, że wyglądałam na urocze i grzeczne dziecko, gdy się modliłam. Nigdy nie lubiłam chodzić do kościoła. Moja twarz była na wysokości tyłków innych wierzących. Nie był to najprzyjemniejszy widok. Często patrzyłam w sufit i wymyślałam własne teksty psalmów, bo nic z nich nie rozumiałam.Chodziłam po kafelkach, wymyślając różne zabawy. Nie myślałam wtedy o Trójcy Świętej. Wiem, że okropnie mi się nudziło, miałam szczęście, że posiadałam niekończący się pokład wyobraźni. Z biegiem czasu zaczęłam zachowywać się "odpowiednio", kazano mi, więc byłam grzeczna. W drugiej klasie podstawówki zdecydowano za mnie o przystąpieniu do Komunii Świętej. Wszyscy szli, więc czemu ja miałabym nie? [...]

W tych wszystkich miejscach
W których kiedyś byłem
Zostawiłem cząstkę siebie.

Wracając do nich myślami
Staram się je wszystkie poskladać
Poskładać w całość.

Pokryte rdzą i kurzem
Trudno mi je dopasować
Może to nie moje wspomnienia

Może to nie moje miejsca.
Zbyt wielki jest ten świat
Zbyt mało mam czasu.