Zeszyt Przeżyjmy to jeszcze raz, Michał Kościej

...... Nieznajomy poszukiwaczu miłości.....
Tak pięknie można mówić o miłości, ubierać ją w słowa, które tak naprawdę nic nie znaczą. Jednak ja chcę ją poczuć. Na nowo czuć przyśpieszone bicie serca i te podenerwowanie, kiedy przechodzisz obok. Chcę znowu poczuć ciepło Twojej dłoni, która delikatnie chwyta moją. Splecione palce, zapalone serca. Chcę być w tym transie i z niego nie wychodzić. Być szaleńczo zakochana i nie widzieć przeszkód jakie spotkają nas na drodze.
W miłości byłam jak nowo narodzona. Żywa i pełna optymizmu. Może zbyt naiwna, ale na pewno szczęśliwa.
Chciałbyś to poczuć?. Na nowo tą miłość, którą zgubiłeś podczas podróży, którą jest Twoje życie...

Drogi przyjacielu,

Piszący dzielą się na tych jacy pragną i potrafią.
Zestawiamy talent z ciężka praca.
W obu przypadkach można coś osiągnąć; jednak bez talentu wiersze nie niosą się echem ludowej pieśni, opowiadania nie stają się legendą a usta... Obce usta nie szepczą wersów po wersie, frazy po frazie, literki po literce... Na dobranoc: swoim kochankom, matkom, dzieciom, odchodzącej miłości.

Pragnący, zaprzedać swoją duszę, zawsze odnajdzie problem w poruszeniu świata; zwłaszcza jeśli brak mu...
wyobraźni,
wiedzy,
czasu.

Nie próbuj więc sięgać gwiazd, skoro chmury są za blisko.
Najpierw trzeba otworzyć okna lub zasklepiające okna, okiennice.

Pamiętaj,
talent to porównania do kogoś lub czegoś,
to pytania i wskazywanie palcem, słowa po słowie, tytułu po tytule, emblematu po emblemacie, komentarza, artykułu, wywiadu, [...]

- Może nie umiem jeszcze mówić tak, aby nie ranić. Ale mówię prawdę tak, jak najlepiej teraz potrafię. Wspieraj mnie inaczej, a nie swoim strachem.
- Po co ty tak grzebiesz, po co szukasz i dlaczego, zamiast żyć do przodu z planem jakimś na życie. Po co szukasz wciąż w sobie powodu i ruszasz stare sprawy. Ludzie poumierali, nikt nie wie jak było. Zostaw. Nie dotykaj. Powinnaś zająć się tym, co ważne dla ciebie - pracą, rodziną. Chcesz wyjechać, to jedź. Jestem szczęśliwa, gdy ty jesteś szczęśliwa. A ty wciąż mnie ranisz. Pouczasz, żebym przestała się martwić o ciebie, bo to odbiera ci energię. że niby martwienie się i lęk o kogoś odbiera temu komuś energię do życia. Stosujesz odganianie smutku i lęku? To stosuj. Powinnaś nie mówić. Powinnaś się zastanawiać, co powiesz. Sama się zdystansowałaś od rodziny. Nie masz o czym z nimi rozmawiać. Ranisz mnie i myślę sobie, czy ja jeszcze mam dziecko, czy nie.

- Mamuś.... ja ciebie bardzo kocham...

- Nie rozklejaj się, bo mi się broda trzęsie. Zacznij żyć. Idź pobiegać, idź na spacer. Ugotuj obiad. idź na wybory. To są ważne sprawy, a nie jakieś rodzinne tajemnice sprzed lat. Ich nie ma. Masz tylko słabe geny. Po ojcu. Musisz dużo spać. I pozytywnie myśleć.