Zeszyt przeżyć smutek , vikkka

Bez Niego nie potrafiła już być kobietą, dlatego stała się potworem. Głodna miłości, z mężem na karku, delektowała się wymyślonym adoratorem. W potędze swojej woli - nieugiętej,
gnębiła zakochane kobiety, to dla niej najbardziej fascynujące zajęcie. Rozmarzona o aniele i ślubnym kobiercu, ręką diabła maczała nóż w przyjaciół sercu.

Niedokończona zwrotka
Urwany rym
Świadomość tego że niema już nic
Zniknął uśmiech z twarzy
Sens życia ucieka
A to tylko głuchy krzyk
Współgra ze słowami dodającymi odwagi
Ukrywam swe uczucia już od jakiegoś czasu
Jednak gdy je odkryje już nic nie będzie takie jak dawniej
Znikną noce przy ognisku zniknie dobre słowo
Wygaśnie iskierka której nie rozpale znów na nowo
Wolę przecierpieć to wszystko jak zawsze
I powspominać to co było dawniej
To takie trudne odkochać się wkońcu
Załatać ranę co w sercu rośnie
Zapomnieć wreszcie co było dawniej
Choć serce woła wciaż pragnie jeszcze
Miłość w przyjaźni rozkwita
Jak ten wiosenny kwiat przy ciepłych promieniach słońca
Choć to co czuje znaczy bardzo wiele
Choć serce boli na myśl w spazmach bólu się dławi
To jestem szczęśliwy widząc twój uśmiech
Twoja przyjaźń znaczy bardzo wiele

Choćby bolało zniszczyć
Wszystko co jest najcenniejsze...
Choćby się chciało odejść
Nie czekać na nic więcej...

Zabić ostatnie serca tchnienie
Zagłuszyć ostatnie ust milczenie
Nie patrzeć w oczy miłości
Utonąć w nieświadomości

Zamknięta przestrzeń mego serca
W ilości słów nierównomierna
W świecie połamanych drzew
Gdzie brutalnie zabito śmiech

Wyniszczenie opętane świadomością
W istnieniu ogarniętym samotnością
Głowa nakryta pierzyną kłamstw
Nogi skute w kajdany snu

W odbicu zamglonych miast
Prostokątne lustra wiższą tu
Widzisz twarz zmęczoną porankiem
I zmęczone ludzkie oczy

Nie dasz rady życiu
Nie dasz rady się zaskoczyc..