Przez otwarte okno

obsypujesz mnie kwiatami słów
ja po raz kolejny gładzę pocałunkiem
kontury ust
powietrze zastyga w bezruchu Twoich dłoni

uśmiechasz się
tak jakby cisza miała jakieś znaczenie

może nauczysz mnie zrozumienia chwili
wtedy wszystko wydawało się tak długie
jak niekończąca się nieobecność dłoni

późno już
zima zbiera ślady wczoraj

kwitniemy
niczym gwiazdy na bezludnym niebie

wiesz
znowu ten księżyc widział nas razem
powiedział że to na zawsze

on nigdy się nie myli

Pod osłoną nocy
spotykają się nasze słowa

my w różnych odsłonach
bezwiednie wpadamy na siebie

chwilami graniczymy z cudem
opieramy się prawie o iluzję

nasze serca poplątane drżą
od nadmiaru wzruszeń

dla ciebie ostatnia zima
tego roku
poezjo

co niebo samotne wycinasz na dłoni
jak modlitwę do krwawiących kwiatów

ostatni motyl w moich oczach
dla ciebie
ćmi się pod zgaszoną lampą powiek

ostatni dotyk
jak ptak cichnący na płótnie świtu
który skrzydłem otwiera powieki deszczu

dla ciebie
moje imię ręce usta
wszędzie gdzie umiera światło

Kiedy sam przed lustrem siedzę,
nie mam czasu o nic pytać,
patrzę w oczy, usta śledzę,
chciałbym sens życia odczytać.

Zgasić pożar, który płonie,
jedną łzą cieknącą z oka,
i wystarczy złożyć dłonie,
myśl w zadumie jest głęboka.
[...]

nie mu­sisz do­tykać jak słowa
wys­tar­czy że mil­kniesz w porę

od kiedy wszys­tkie cze­kania pozostają
za niet­knięty­mi klamkami
zamykam oczy

czekanie
zaw­sze po­zos­ta­wia bliznę
z której wypływa samotność
poranionych skrzydeł

bo przecież poza deszczem
tylko dotyk wzrusza najgłębiej

to już ostatni stopień piekła
prawda jak w filmie
dziewczyną przyszła
naga i lepka

to prawie komedia
usta twoją maluje szminką
przymierza dom

kiedyś łzy cierpkie sieroce
dojrzeją jak wino

olbrzymko maleńka

ból to chmury ze strachu
ale ty już masz
w skrzydłach granatowych

początek

zanim zostanę zapomniana
dostrzeżesz tę pustkę
która kiedyś była -
- głębią oceanów

szumiącą bezkreśnie
jakby horyzont nie miał istnienia

teraz tylko bywam
rozbitą falą
[...]

dotykasz mnie
zaledwie myślą
o mnie

a może to tylko senne urojenie

jednak dłonie wyciągam niezmiennie
wszędzie tam
gdzie mnie bolisz

i nie wiem czy jesteś
jeszcze chorobą
czy już lekarstwem

może jedynie placebo

ale jesteś

a dla mnie to wciąż
największa nagroda

~~~
MW