"Moja dusza jest pomalowana jak skrzydła motyli. Wczorajsze baśnie urosną, lecz nigdy nie zginą..."Queen - The Show Must Go On

Wierzyłam
kiedyś w inny świat

na parapecie życia
układałam ikebany
z najpiękniejszych słów

w książkach chowałam
cały swój niepokój [...]

gdzież go szukać
czym się zbałamucić
by wyrwę w sobie zalepić
tylko nie na chwilę
na stałe

czym mydlić sobie oczy
wmawiać że ten zew
to złuda
fałszywy sen
nieprawda... [...]

noc rzuca monetą
ulatują barwy
wsiąkając w zapach księżycowego kwiatu

jesteś blisko
dalekiego
budzisz by wyszeptać że chcesz
zasnąć
we mnie

niczym zmęczony kamień
czekam
trzymając się niebieskiego światła

daleko w czasie
na który nie natrafiła
żadna z dróg

kufry spakowałam już dawno
któreś wsteczne lato
zabrało je wozami
na poste restante
i…
poginęły w czasie

pozostałe rzeczy
pakuję każdego dnia
delikatnie
układam w nich mój świat [...]

Co dzień płonę
śmiechem i płaczem
radością ze śpiewu ptaków
i nienawiścią

Wypalam się jasno
ogrzewam
i parzę

Iskrząca czerwienią
zasypiam z nocy na noc
coraz bardziej żywa i martwa

przytulasz mnie
raz na rok
mówisz że zimno?
to z serca

żaden z twoich listów nie dotarł
na czas
pachnę więc czeka(nie)m

a ty jak zwykle niesłowny
we wszystkim co było
na(m)pisane

na wietrze łapałam każde
rzucone przez ciebie słowo
i mam ich pełno obok

a jednak
jestem niemową

brałam je wszystkie
te niedole półżywe
i tuliłam do piersi jak matka
pierwszy krzyk

pielęgnowałam
uczyłam zakwitać
pomiędzy porami roku
i wstawać
po każdym upadku

i puszczałam te moje niedole
na wody szerokie
głębokie
a one wciąż wracają
z otwartymi ramionami
stęsknione.

1
nie pytaj mnie o przyszłość
nie chcę jej
wszystko czego potrzebuję jest tutaj
w mojej głowie

ujęta w ryzach pośród czterech ścian szarego życia
zdławiona i spętana
z kompleksem doskonałości
gubię się w świecie szukając siebie
i wolności
i gasnę z każdym dniem
coraz bardziej poskromiona

ale kiedy śnię
moje sny są wilcze

dzika silna i nieujarzmiona
biegnę przez świat na czterech mocnych łapach
a w oczach odbija się srebrem blask księżyca
który wschodzi by mnie podziwiać

i świat już nie [...]

Jak głodny ptak noszę Cię na ustach
i w sercu Cię noszę

i dziwię się, że taka lekka jesteś
jak okruch chleba

może dlatego
że nigdy Cię nie dotknąłem
poezjo

nie chciała zatrzasnąć oczu
zbyt późno na zmianę czasu
nie modliła się
stwierdzono u niej
normalność
posądzono o samotność i nieznajomość
języka ludzkiego

karmiła niebieskie ptaki
siadały na gałęziach
żył [...]

Jesień stała się spokojna
przestała krzyczeć
zrzuciła barwne palto
i stanęła w popielatej halce
pełnej mgły

Niebawem otuli ją zima
chłodnym ramieniem
czerwony dywan
usłany przez buki
zmrozi szronu językiem
wyostrzy żyły
spijające ziemię
zamyśloną w bólu

Brzozy sięgają dna stawu
i spokojnie się czernią
obłoki zmarszczyły czoło błękitu
zamyślonemu niebu...

gwiazda za gwiazdą
przemierzam
palcem po niebie
linię wzdłuż konstelacji

liczę
czekając aż spadną
leniwie
zechcąc pobawić się ze mną

czytać [...]