Nieważne że masz świetną kondycje, szybko biegasz i masz długie nogi. Przeszłość i tak prędzej czy później Cie dogoni. To tylko kwestia czasu.

Wiedziałam, że nadejdzie dzień rozstania. Zawsze chciałam, żebyś z mojego życia wycofywał się powoli, stopniowo, nie wykonując gwałtownych ruchów. Gdy tak zrobiłeś ja chciałabym cofnąć czas.
W takowy dzień, wyrzuciłabym cię na bruk mojego serca, a ty pewnie, po upadku, patrzyłbyś na mnie swoim błagalnym wzrokiem. Ja, popatrzyłabym na ciebie z góry, z pogardą i trzaskając drzwiami otrzepałabym dłonie z twojej zakłamanej miłości. Opierając się o drzwi zamknęłabym oczy, biorąc głęboki oddech pewności siebie. Wkładając ręce do kieszeni z lekkim uśmiechem na twarzy, pewniej wkroczyłabym w następny rozdział mojego życia.
Tak, inaczej bym to rozegrała.

Rozstanie boli tak bardzo dlatego, że nasze dusze stanowią jedno. Może zawsze tak było i może na zawsze tak pozostanie. Może przed tym wcieleniem żyliśmy po tysiąc razy i w każdym życiu siebie odnajdowaliśmy. I może za każdym razem z tego samego powodu nas rozdzielano. Co oznaczałoby, że dzisiejsze pożegnanie równa się pożegnaniu sprzed dziesięciu tysięcy lat i stanowi preludium przyszłego pożegnania.

odurzona teraźniejszością, tęskniąc za przeszłością wyobrażam sobie pustą przyszłość....

Przeszłość to w dużej mierze konstrukcja naszego umysłu.
Można zmienić ją tak, by nam służyła.

To, czego właśnie doświadczyłam, rozsypywało się już, oddalało w błyskawicznym tempie, niczym sen, który się zaciera, gdy mimo wysiłków człowiek się budzi, a po kilku sekundach nie ma już po nim śladu. Wydaje mi się jednak, że do końca tamtego lata chodziłam krokiem mniej pewnym, a w błękit mojego wzroku wkradła się leciutka mgiełka.

Ta wiosna była najpiękniejszą w moim życiu
Razem z naturą rodziło się moje uczucie do Ciebie...

Bo o problemach trzeba rozmawiać, trzeba przecież dążyć do tego by je rozwiązywać i wyjaśniać.
I zastanawiam się czemu ty wybrałeś głuche milczenie jako wyjście z sytuacji..
To tak jakbym chciała żeby pyszny obiad był gotowy na 14.00, a nawet nie wstawiłam ziemniaków, nie utłukłam kotletów. A surówka? A na surówkę nawet nie kupiłam składników..
Samo nic się nie zrobi.

Elektroniczna miłość, internetowe fascynacje sobą, telefoniczne wyznania, SMSowe rozmowy..
Powoli, ale skutecznie, zabija mnie ta odległość między nami, a technika XXI wieku przedłuża tortury.