... między pychą a pokorą. Praktyka walki ze skrajnościami. Dojrzałość umiarkowania - cnota roztropności.

"...Co oznacza, że ktoś jest człowiekiem rozumnym? Potocznie rozumie się go jako człowieka inteligentnego, mądrego, który umie podejmować dobre decyzje; który ma dużą wiedzę czy doświadczenie. Mówi się też o takiej osobie, że ma zdrowy rozsądek, jest rzeczowa, roztropna, myśląca, rozważna. Zresztą Pseudo-Antoni wspomina o tym, że są ludzie, którzy „wyuczyli się rozpraw i ksiąg dawnych mędrców”. [...]

"...Nie będę zwracał oczu
ku sprawie niegodziwej;
w nienawiści mam przestępstwa:
nie przylgną one do mnie.
Serce przewrotne będzie ode mnie z daleka;
tego, co jest złe, nawet znać nie chcę..."
("Wzorowy władca" z Psalmu 101)

"...Bóg, który jest prawdą i miłością, szuka w raju Adama: Gdzie jesteś? (Rdz 3,9). Adam jednak nie odpowiada wprost: „Oto jestem tutaj”. Nie ma w nim prostoty takiej jak przed grzechem, gdy razem z Bogiem przechadzał się po raju. Ukąszony przez zło i kłamstwo, zamiast udzielić prostej [...]

"...abba Lot odwiedza abbę Józefa i pyta: „Abba, żyję według małej reguły, trochę poszczę, trochę się modlę i medytuję, żyję w milczeniu i staram się utrzymać moje myśli w czystości, wszystko to w miarę moich możliwości. Co jeszcze powinienem robić?”. Starzec wstał i wyciągnął ręce w kierunku nieba, a jego palce stały się jak dziesięć płonących pochodni. I rzekł: „Jeśli chcesz, cały możesz stać się płomieniem”. (Z apoftegmatów Ojców Pustyni)

"Jak łatwo zdobyć mądrość, a jak niewielu do [...]

...o znakach które nam (nie) towarzyszą (Szymon Hiżycki OSB)

"Nakaz Pana Jezusa, aby iść na cały świat i głosić Ewangelię, znamy od dziecka. Rozumiemy go i nie budzi w nas oporów. Gorzej z tymi znakami, które mają towarzyszyć głoszącym Dobrą Nowinę: wyrzucanie złych duchów, mówienie nowymi językami, branie węży do rąk, picie trucizn i uzdrawianie chorych – czy to jest coś dla zwykłych śmiertelników? Pewna osoba powiedziała mi kiedyś, że przypomina to raczej kuglarskie sztuczki na jarmarku pt. „Patrzcie, [...]

Kiedy Słowo staje się ciałem czyli o fatyczności komunikacji z Bogiem i drugim człowiekiem.

"...Lectio (...) ni mniej, ni więcej tylko to, że każdego dnia, przez określoną ilość czasu decydujemy się poświęcić lekturze Biblii. To może być 10, 15 minut, pół godziny – niedługo, ale systematycznie każdego dnia. Abba Pojmen mówił, że słowo Boże jest miękkie jak woda, która jeśli każdego dnia kapie na kamień, to w końcu go wydrąży.(...)
Lectio oznacza też solenność, uroczystość, zaangażowanie. Mówiłem o [...]

Z duchowości benedyktyńskiej, o świadomym wyborze bycia ponad doznaną krzywdą.

"...Przebaczenie jest lekarstwem leczącym ranę zadaną wzajemnej więzi osobowej, która ze swej natury winna być więzią miłości. Człowiek jako osoba potrzebuje bowiem do życia szczególnej więzi, jaką jest miłość. Nie chodzi tutaj o emocjonalne rozbudzenie, charakterystyczne dla zakochania i miłości erotycznej. Miłość nie sprowadza się do uczuć. Ona polega na szczególnym wzajemnym odniesieniu się do siebie osób, na obdarowaniu [...]

Po owocach (Prawda w metaforze światła i skały)

Istnieją takie harmonie dźwięków, przy których większość słów traci na znaczeniu. Poza potrzebą wyrażenia zachwytu, będącego jednocześnie pragnieniem "zestrojenia" z nią "rytmu serca" i oddechu... Mobilizującego lub prowadzącego ku uwalniającym porywom Dobra (lub przynajmniej ku tęsknocie za Nim)... Afirmacja piękna.

Ale są też i takie, które tylko porywają... czasem po to by uwieść i zniewolić. Stymulanty i tabletki przeciwbólowe działające jak narkotyk. Dla [...]

...Późno Cię umiłowałem,
Piękności tak dawna a tak nowa,
późno Cię umiłowałem.

W głębi duszy byłaś,
a ja się błąkałem po bezdrożach
i tam Ciebie szukałem, biegnąc bezładnie
ku rzeczom pięknym, które stworzyłaś.

Ze mną byłaś, a ja nie byłem z Tobą.
One mnie więziły z dala od Ciebie [...]