... czyli życie w ukryciu

Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie.
(...)
Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam, już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, [...]

... czyli pomiędzy dobrem a złem. Dobrodziejstwa postu.

"...Czterdzieści dni na pustyni z całkowitym postem było świadomym wejściem w doświadczenie skrajnego głodu. W tym momencie pojawił się szatan z pokusą: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem (Łk 4,3). Zauważmy, że szatan wcale nie namawia Pana Jezusa do czegoś moralnie złego: jesteś głodny, masz prawo coś zjeść, 40 dni postu wystarczy. Nie ma przecież nic złego w przemianie kamienia w chleb. Kiedyś Pan Jezus przemieni [...]

... czyli z obfitości języka wojny. Walka o serce człowieka między deprawacyjną i kokieteryjna (ślepą na krzywdę bliźniego) "strefą komfortu", a uszlachetniającym jej porzuceniem.

motto: z poradnika Krętacza dla Piołuna
"Dla nas istota ludzka jest przede wszystkim żerem; naszym celem jest wchłonąć jej wolę w naszą, powiększyć sferę naszej osobowości jej kosztem. Lecz posłuszeństwo, którego Nieprzyjaciel wymaga od ludzi, jest czymś zupełnie innym. Trzeba się pogodzić z faktem, że całe to rozprawianie o Jego [...]

o "uciecze" przed Bogiem czyli... Między oświeceniowym utylitaryzmem a miłością.

motto:
1."...By stać się wielkim i efektywnym grzesznikiem, człowiek potrzebuje jakiejś cnoty. Czymże byłby Attyla bez swej odwagi lub Shylock bez samozaparcia w swym dążeniu do zemsty?..."
2."...Nie będziesz już potrzebował dobrej książki, którą naprawdę lubi, by odciągnąć go od modlitwy, pracy lub snu; starczy kolumna ogłoszeń z wczorajszej gazety. Możesz sprawić, że będzie marnotrawił swój czas nie tylko na przyjemnych [...]

...czy jestem gotowy wszystko stracić, bo wierzę że tylko "Bóg zbawia"? Między dwiema wykluczającymi się wzajemnie możliwościami.

"Zasadą dokonywanego wyboru, jeśli ma być on błogosławiony, jest stawianie na skalę wartości przez Boga objawioną, która nie wydaje się oczywistą, zwłaszcza że doczesność potrafi fascynować i usidlać. Opieranie się wówczas na Bogu – to właśnie nadzieja. Jest ona bezpieczną ścieżką wiodącą nas wśród nieuniknionych kontrastów życia." (Augustyn Jankowski OSB "Przy stole [...]

...czyli spowiedź Piotra. Wdzięczność jako żal doskonały.

Moja najdroższa, żabko....

"Postawa roszczeniowa w sytuacji, gdy nie otrzymujemy tego, co nam się należy, prowadzi do pretensji. Tak np. się dzieje, gdy tracimy zdrowie, nie potrafimy się porozumieć z innymi, stracimy pracę lub nie otrzymujemy takiej, jaką „powinniśmy otrzymać”, gdy inni są lepsi niż my… Z takich doświadczeń rodzą się: złość, pretensje, zazdrość, zapalczywość, agresja w jej różnych postaciach, zawiść, niezgoda itd., czyli to, co [...]

...czyli "zamysł" powołania nas na świadków

"...Wbrew niegodności powołanego człowieka jego posłannictwo dopnie swego celu, ponieważ to Bóg tak chce i swoją mocą wspiera człowieka. We wszystkich ukazanych dziś przykładach z dziejów zbawienia Bóg jest zawsze pierwszy i zawsze większy, niż by to sugerowały ludzkie kalkulacje. To On powołuje, On podtrzymuje, On cudownie dopełnia dzieła, jakie ma wykonać człowiek przez Niego powołany. Dlatego konsekwentną postawą człowieka powołanego winna być lapidarna odpowiedź [...]

W poszukiwaniu sensu życia w drodze do domu Ojca (tudzież o powrocie do ojczyzny)

Logika:
"Judasz był najpożyteczniejszym człowiekiem na ziemi, bo gdyby nie on, nie doszłoby do zbawiennej dla ludzkości ofiary"
Mądrość: ​
"Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie"

On poddał pod ludzki sąd wszystko co sobą reprezentował. To co wielu widziało, dotykało i podziwiało w sposób bezpośredni. Uzdrowienia ciała i uwolnienia ducha, przywrócenia do życia, radość i pokój [...]

...czyli grzechy języka. Mechanizm "obronny" ("Z obfitości serca...")

"...Oto mały ogień, a jak wielki las podpala. Tak i język jest ogniem, sferą nieprawości. Język jest wśród wszystkich naszych członków tym, co bezcześci całe ciało i sam trawiony ogniem piekielnym rozpala krąg życia. Wszystkie bowiem gatunki zwierząt i ptaków, gadów i stworzeń morskich można ujarzmić, i rzeczywiście ujarzmiła je natura ludzka. Języka natomiast nikt z ludzi nie potrafi okiełznać; to zło niepohamowane, pełne zabójczego jadu. Za [...]

...czyli grzechy języka. W niewoli oskarżycielskiego szemrania ("Nie sądźcie...")

"...Święty Jakub dosadnie, ale prawdziwie określa grzech popełniany językiem. Na początku bardzo szlachetnie stwierdza: Jeśli kto nie grzeszy mową, jest mężem doskonałym, zdolnym utrzymać w ryzach także całe ciało. Jest to pozytywne kryterium, które jednak mówi o tym, że opanowanie języka jest wielką sztuką. Obawiam się, że w swoim życiu spotkałem tylko jednego takiego człowieka (!). Znałem go krótko, ale z relacji o nim [...]

...czyli grzechy języka. Owoce nie do podrobienia ("Szczęśliwi którzy wprowadzają pokoj...")

"...Jeżeli znajdziemy się w środowisku grzeszącym językiem, to pierwsza zasada jest: nie dać się pokonać złu. Jeżeli szerzy się tam złość, agresja czy nienawiść do kogoś, to nie dać sobie tego zaszczepić, bo najgorsze jest to, że taki jad wsącza się do serca. I to jest szatańskie. G. Bunge napisał książeczkę „Wino demonów. Nauka Ewagriusza z Pontu o gniewie i łagodności”. Tym winem demonów jest gniew, a chlebem [...]

...czyli o "mowie trawie" (i stawianiu zarzutów), jako "wypełniaczu" woli Bożej. O różnicach "między" słowem a uczynkiem, tudzież umysłem a sercem

"...Jesteśmy przyzwyczajeni do przyjmowania, że rozumienie oznacza racjonalne ujęcie przyczyn i skutków, przy czym sam rozum widzimy w mózgu. Ten rodzaj rozumienia ma charakter abstrakcyjny, oderwany od przeżywania i woli. Samo rozumienie nie prowadzi do działania, ale wymaga decyzji woli. Natomiast w Biblii człowiek myśli sercem, a nie głową. Takie myślenie posiada wymiar [...]

...czyli wdzięczność za wszystko (lub jak wyjść z Babilonu, by się "popłakać ze szczęścia")

A czymże jest to wszystko? W skrócie chodzi o "znaki". A w tej roli, wystąpili w głównej mierze ludzie/opinie (a i owszem z cytatów), którzy na przestrzeni minionego tygodnia, sprowokowali mnie swoimi wpisami bym zabrał u nich głos, na dodatek z kompletnie innej "bajki" jak ta w której mnie obsadzono 😏. Mówi się że: co w sercu to na języku. Śmiem w to wątpić, bo po sobie (przede wszystkim) pamiętam że człowiek potrafi [...]

...czyli "pewność siebie" jako brak sumienia... Bo jak popełnienie "błędu" bywa rzeczą ludzką, tak uporczywe w nim trwanie jest już diabelską.

Starzec powiedział: „Tak jak nikt nie może zaszkodzić temu, kto stoi przy boku władzy, tak i szatan nie może nam zaszkodzić, jeśli dusza nasza przylgnie do Boga. Napisane jest bowiem: Zbliżcie się do mnie, a ja zbliżę się do was (Za 1,3). Ponieważ jednak często stajemy się pewni siebie, nieprzyjaciel łatwo wciąga naszą biedną duszę w haniebne [...]

... czyli: "Aby cię słabość ludzka nie gorszyła, grzech swój miej zawsze przed oczami"

"Błogosławionej pamięci Atanazy, arcybiskup aleksandryjski, zaprosił abba Pambo, aby przyszedł z pustyni do Aleksandrii. Poszedł więc; i zobaczył tam pewną aktorkę. I rozpłakał się. A kiedy go pytano, dlaczego płacze, odpowiedział: „Dwie rzeczy mnie poruszyły. Pierwsza to jej potępienie; a druga to to, że ja nie tak gorliwie usiłuję spodobać się Bogu, jak ona usiłuje spodobać się grzesznym ludziom” (Apoftegmaty Ojców Pustyni, tom 1)