Tak, to w 100% prawda... Głęboka i jak zawsze podana w najlepszej formie :) Teraz czekam na jakąś receptę, jak tą dumę przezwyciężyć. :) Bo to przychodzi nieraz z wielkim trudem, a nierzadko się nie udaje...
Jak to było w wierszu jednej Cytatowiczki? "Krzyczę milczeniem".
Sam napisałbym to tak: Rozrywa cisza milczeniem serca Wyrywa krzyki z ust niewykrzyczane Wyostrza myśli, w umysł się w wwierca Ubiera z powrotem wyznania rozebrane...
Zastanawiam sie co w tej mysli jest takiego, co wprawia niektorych w taki zachwyt, gdyz sama mysl jest zupelnie banalna. Moze w kontekscie przeczytanej ksiazki, nabiera to zdanie wiekszej wartosci. Nie wiem, bo ksiazki nie czytalem, ale mniejsza o to. Sam zytat musi zaskakiwac, wzbudzac ciekawosc pointa, zmuszac do zastanawienia sie nad trescia, no wlasnie powinien przekazywac cos, co jest orginalne i niebanalne. Pewnie ze sa w zyciu takie chwile, sa tez inne, sa tez spawy rozne: kwadratowe i podluzne. No i co z tego....Moze gdyby przekazujacy ten zytat bardziej skonkretyzowal ta „chwile“, to moze okazaloby sie ze jest to orginalne a tak to tylko zwykla najzwyklejsza Fraza.