Zeszyt Pożycz swój czas, ja pozamieniam go w litery...*, Sheldonia

Gdybym mogła
rozmienić się na drobne
rozsypałabym ci się
byś mógł
nosić mnie
ze sobą
we włosach

serce bije mi
tobą
krew płynie
tobą
oczy patrzą
tobą
mózg myśli
tobą
bez ciebie

wypływasz mi
ustami
wwiercasz się
w słowa spod
długopisów

wszystko boli mnie
tobą

Nie potrafię Cię napisać, zamienić w litery i kropki pachnące niedopowiedzeniem... Nie wiem, w jakich wyrazach Ci do twarzy ani jak odmienia się słowo "miłość" przez Twoje przypadki, przez Ciebie... Nie potrafię Cię zmieścić w zdania, wcisnąć pomiędzy kropki, podzielić przecinkami... Nie potrafię ukryć Cię w metaforze... Nie potrafię Cię wpleść między wiersze i zamknąć w jakieś ramy czy utarte schematy... Nie potrafię mówić Cię wierszem... Nie wiem z jakim słowem się rymujesz i nie [...]

Wciąż pamiętam te wieczory kończące dni raz w miesiącu, kiedy tata wracał do domu z wypłatą. Siadaliśmy wtedy wszyscy przy stole i niczym Al z rodziny Bundych, rozdawał pieniądze: mamie na zakupy i rachunki, bratu jego wyprawowaną część, dla mnie na doładowanie do telefonu... Sam zostawał z kilkoma marnymi banknotami w dłoni i ze wzrokiem wlepionym w ich nominały. Patrząc na jego siwiejące włosy i ich zastraszającą rzadkość... na zniszczone, zrogowaciałe dłonie... na zmęczone oczy... na nieogolone policzki... na strój mimo późnej pory wciąż roboczy... Patrząc na jego starzejącą się twarz, zastanawiałam się, czy warto dla tych kilkunastu zielonych banknotów nie widywać go całymi dniami.
Wciąż pamiętam te rodzinne rozmowy, podczas których bronił mnie nawet wtedy, kiedy fakt, że zawiniłam [...]

połączenie przerwane
nie jestem w polu twojego zasięgu.
leżę w przedpokoju
tam gdzie buty i rower.
B. Schulz

Na ziemi...
Znasz? Ten trzask serca, po którym nic już nie będzie takie samo jak wcześniej...?
Leżę i nasłuchuję, jak łzy spływają po gładkiej fakturze mojej skóry. Słyszę, jak lekko skrzypią mi powieki, gdy zaciskam je, by pozbyć się nadmiaru siebie... Wypływam sobą z siebie, myśląc o Tobie i umieram... Szurają mi te łzy, gdy zahaczają o pieprzyk na policzku i z cichym jękiem wpadają w przepaść podbródka...
Leżę i nasłuchuję, jak napompowane niczym balon, serce obciera się ze zgrzytem o żebra i boli... tak bardzo mnie boli... Pompuje mi tą krew wypełnioną Tobą po brzegi i słyszę jak szumi mi beztrosko [...]

Kwiaty zdychają.
- Nie wiem, co się z nimi dzieje - mówi
kobieta, uparcie podlewając.
Nie rozumie, czemu nie chcą pić,
po co ten strajk głodowy, jaki
mają interes w więdnięciu.
Śmierć
zawsze znosi pierwsze jaja w doniczkach,
potem przychodzi czas wylęgu,
wiatr otwiera nocą okna,
pękają lustra,
kogoś ubywa.
W. Kuczok

Tykanie zegara odmierza mu życie... Leniwe przeskakiwanie wskazówek drażni uszy i przypomina, że to ciągle trwa...
Leży i krzyczy. Codziennie od nowa przeżywa swoją młodość: czasy wojny, pierwszą i jedyną miłość, dzieciństwa swoich dzieci, których teraz nie ma, nie ma... Wspomina dni pracy, kiedy był potrzebny, sprawny... Czasy, kiedy ciało należało w pełni do niego... czasy, kiedy mógł się podnieść, przemęczać, zarywać noce i wracać nad [...]

Jechałam autobusem już jakieś 20 minut. Praktycznie staliśmy w miejscu, mimo iż kierowca starał się jak mógł, by być na każdym przystanku na czas. Takie uroki zimy, zasypanych ulic.
Gwar rozmów nie docierał jednak do mych uszu. Wpatrzona w praktycznie nie poruszający się krajobraz za szybą, ze słuchawkami w uszach, w myślach śpiewałam piosenkę.
„Gdy byłem mały
wierzyłem, że
odchodzą inni,
inni
ty nie…
W myślach tylko ciebie mam,
na policzkach łzy,
wszędzie pusto tak…”*
Nie odwracając wzroku od szyby, zauważyłam, że bus dojechał w końcu na kolejny przystanek. Niestety, to nie na nim miałam wysiadać. Najpierw poczułam, że ktoś gwałtownie usiadł na siedzeniu za mną, potem poczułam ten zapach… Nie potrafię go opisać. Nie były to tylko perfumy. Tak [...]

”Uwierz, gdybym tylko miał broń
Byłbyś pierwszy, kogo bym odwiedził z nią
A ty myślisz, że nie mogę nic
Zawsze mogę do gardła skoczyć ci…”
Myslovitz

Czuła się bezsilna. Nic już ją nie cieszyło. Dobrze, że jej nastrój dostosował się do pory roku. Może wszystko zwalić na brzydką pogodę. Wiele sobie wyobrażała, jak się okazało zbyt wiele. Dziwne spojrzenia i uśmiechy ludzi, którzy go znali, na nasz widok obok siebie, nie były przypadkiem. Myślała, że to z zazdrości, ale teraz widzi to inaczej. Może po prostu on miał swoją tradycję „bajerowania” nowych? Śmiali się z niej? Czuła się jak w liceum, gdzie takie zagrania były na porządku dziennym. A to przecież są dorośli ludzie. Cały nadmuchany przez niego balon [...]

Jadę autobusem. Tłok, okna pozamykane, mimo jesieni na dworze panuje upał. Słońce grzeje mnie przez szybę, czuję się jak w szklarni. Moje długie blond włosy grzeją mnie jeszcze bardziej. Jestem zmęczona, opieram głowę o okno, zamykam oczy. Nie potrafię zasnąć. Przyglądam się ludziom. Po przeciwnej stronie autobusu na równi z moim krzesłem siedzi dziewczyna.
Patrzy przed siebie. Bije od niej aura pewności siebie. Wystarczy mi kilka sekund i nie darzę jej sympatią. Widzę w jej oczach nienawiść, złośliwość.
Zatrzymujemy się na przystanku. Nikt nie wysiada. Ale wsiada dwóch mężczyzn. Jeden taszczy wózek na kółkach, w których ma drewno. Chyba na opał. Nie są trzeźwi. Nie ma co ukrywać, wyglądają na meneli. Zapuszczeni, nie ogoleni, brudni, pijani. Ze śmieciami i znalezionym [...]

W takie wieczory jak ten, strasznie za Tobą tęsknie. To wieczory, kiedy oczy same zamykają się z nadmiaru rzeczywistości… kiedy brak mi nadziei, że będzie jakiekolwiek jutro… kiedy siedzę z kubkiem gorącej herbaty z sokiem malinowym w bujanym fotelu na balkonie… W te wieczory, w które włożyłabym papieros do ust i podziwiała smugę wypływającą z moich ust, gdybym tylko paliła.
I siedzę na tym fotelu, teraz gdy jest zimno przykrywam się kocem, a nad kubkiem unosi się para. Wkładam słuchawki w uszy, włączam piosenkę, która kojarzy mi się tylko z Tobą, chociaż nigdy jej razem nie słuchaliśmy, zamykam oczy i myślę o Tobie tak intensywnie, że niemal czuję jak łapiesz mnie za rękę, jeszcze ciepłą od gorącego napoju…
Pierwszy obraz… [...]

Letnia noc. Ona (U) i on (P) siedzący na podłodze na balkonie. Butelka wina wędruje z ręki do ręki, z ust do ust.

U: Żal mi trochę…
P: Czego?
U: Straconej przyjaźni z mężczyzną, która trwała 5 lat…
P: A co się stało?
U: Zakochaliśmy się w sobie.
P: Byliście razem?
U: Nie.
P: Jak to się skończyło?
U: Powiedziałam mu prosto w twarz, że nie chcę być jego przyjaciółką. Zrobiłam to wbrew sobie. Ale wiedziałam, że będąc „przyjaciółmi” on nigdy nie zakocha się w innej i nie będzie mógł być szczęśliwy w taki sposób, na jaki zasługuje. Czytałam gdzieś, że każdy człowiek ma takie jedno kłamstwo, którego najbardziej w życiu żałuje. Dla mnie takim kłamstwem są właśnie te słowa, [...]

Miał przyjść. Czekam z czołem przytwierdzonym do zimnej szyby. Za oknem prószy śnieg i oświetla nocne ulice. Czekam, a zegar leniwie zmienia minuty. Chcę go już, tutaj obok… Można czekać na kogoś kilka miesięcy czy lat, ale i tak najdłuższym czekaniem jest te pięć minut tuż przed umówioną godziną spotkania.
Jest! Widzę go, jak idzie powoli chwiejnym krokiem, aby się nie przewrócić. Szybko biegnę w stronę drzwi, mimo iż będę musiała pod nimi jeszcze sporo czekać. Dopada mnie myśl, że może w ostatniej chwili obrócił się na pięcie i sobie poszedł. Ale nie, po chwili słyszę pukanie do drzwi. Nagle opuszcza mnie wszelkie zdenerwowanie i niepokój.
Otwieram drzwi, wpuszczam go do środka, sama wycofuję się, aby mógł się rozebrać. Jest [...]

Środek nocy. Spoglądam w okno, które znajduje się tuż przy moim biurku. Szyby naznaczone małymi kropelkami, a i o parapet dzwoni deszcz. Cały dzień padało i każdą kroplą uderzało w moje serce. I jakoś tak smutno na duszy… W domu cisza i ciemność. Pies leży na kolanach i przeszkadza w pisaniu. Nie zrzucam go jednak, w takie dni każdy zasługuje na trochę ciepła.
I tak przyszedł mi ktoś do głowy. Ktoś zupełnie nieznajomy, a ktoś tak ważny. Brakuję mi jego uśmiechu, który rozwesela mnie po brzegi duszy i daje wiarę, że dobrzy ludzie istnieją. Jest taki ktoś. I Wy pewnie tez znacie co najmniej jedną taką osobę, która tylko przelotnie, aczkolwiek regularnie obdarowuje Was bezinteresownym uśmiechem.
Nie sądzicie, że takich [...]