Gdybym mogła
rozmienić się na drobne
rozsypałabym ci się
byś mógł
nosić mnie
ze sobą
we włosach

serce bije mi
tobą
krew płynie
tobą
oczy patrzą
tobą
mózg myśli
tobą
bez ciebie

wypływasz mi
ustami
wwiercasz się
w słowa spod
długopisów

wszystko boli mnie
tobą

Nie potrafię Cię napisać, zamienić w litery i kropki pachnące niedopowiedzeniem... Nie wiem, w jakich wyrazach Ci do twarzy ani jak odmienia się słowo "miłość" przez Twoje przypadki, przez Ciebie... Nie potrafię Cię zmieścić w zdania, wcisnąć [...]

Wciąż pamiętam te wieczory kończące dni raz w miesiącu, kiedy tata wracał do domu z wypłatą. Siadaliśmy wtedy wszyscy przy stole i niczym Al z rodziny Bundych, rozdawał pieniądze: mamie na zakupy i rachunki, bratu jego wyprawowaną część, dla mnie na doładowanie do telefonu... Sam zostawał z kilkoma marnymi banknotami w dłoni i ze wzrokiem wlepionym w ich nominały. Patrząc na jego siwiejące włosy i ich zastraszającą rzadkość... na zniszczone, zrogowaciałe dłonie... na zmęczone oczy... na nieogolone policzki... na [...]

połączenie przerwane
nie jestem w polu twojego zasięgu.
leżę w przedpokoju
tam gdzie buty i rower.
B. Schulz

Na ziemi...
Znasz? Ten trzask serca, po którym nic już nie będzie takie samo jak wcześniej...?
Leżę i nasłuchuję, jak łzy spływają po gładkiej fakturze mojej skóry. Słyszę, jak lekko skrzypią mi powieki, gdy zaciskam je, by pozbyć się nadmiaru siebie... Wypływam sobą z siebie, myśląc o Tobie i umieram... Szurają mi te łzy, gdy zahaczają o pieprzyk na policzku i z cichym jękiem wpadają w [...]

Kwiaty zdychają.
- Nie wiem, co się z nimi dzieje - mówi
kobieta, uparcie podlewając.
Nie rozumie, czemu nie chcą pić,
po co ten strajk głodowy, jaki
mają interes w więdnięciu.
Śmierć
zawsze znosi pierwsze jaja w doniczkach,
potem przychodzi czas wylęgu,
wiatr otwiera nocą okna,
pękają lustra,
kogoś ubywa.
W. Kuczok

Tykanie zegara odmierza mu życie... Leniwe przeskakiwanie wskazówek drażni uszy i przypomina, że to ciągle trwa...
Leży i krzyczy. Codziennie od nowa przeżywa swoją młodość: czasy wojny, [...]

Jechałam autobusem już jakieś 20 minut. Praktycznie staliśmy w miejscu, mimo iż kierowca starał się jak mógł, by być na każdym przystanku na czas. Takie uroki zimy, zasypanych ulic.
Gwar rozmów nie docierał jednak do mych uszu. Wpatrzona w praktycznie nie poruszający się krajobraz za szybą, ze słuchawkami w uszach, w myślach śpiewałam piosenkę.
„Gdy byłem mały
wierzyłem, że
odchodzą inni,
inni
ty nie…
W myślach tylko ciebie mam,
na policzkach łzy,
wszędzie pusto tak…”*
Nie odwracając wzroku od [...]

”Uwierz, gdybym tylko miał broń
Byłbyś pierwszy, kogo bym odwiedził z nią
A ty myślisz, że nie mogę nic
Zawsze mogę do gardła skoczyć ci…”
Myslovitz

Czuła się bezsilna. Nic już ją nie cieszyło. Dobrze, że jej nastrój dostosował się do pory roku. Może wszystko zwalić na brzydką pogodę. Wiele sobie wyobrażała, jak się okazało zbyt wiele. Dziwne spojrzenia i uśmiechy ludzi, którzy go znali, na nasz widok obok siebie, nie były przypadkiem. Myślała, że to z zazdrości, ale teraz widzi to inaczej. [...]

Jadę autobusem. Tłok, okna pozamykane, mimo jesieni na dworze panuje upał. Słońce grzeje mnie przez szybę, czuję się jak w szklarni. Moje długie blond włosy grzeją mnie jeszcze bardziej. Jestem zmęczona, opieram głowę o okno, zamykam oczy. Nie potrafię zasnąć. Przyglądam się ludziom. Po przeciwnej stronie autobusu na równi z moim krzesłem siedzi dziewczyna.
Patrzy przed siebie. Bije od niej aura pewności siebie. Wystarczy mi kilka sekund i nie darzę jej sympatią. Widzę w jej oczach nienawiść, złośliwość. [...]

W takie wieczory jak ten, strasznie za Tobą tęsknie. To wieczory, kiedy oczy same zamykają się z nadmiaru rzeczywistości… kiedy brak mi nadziei, że będzie jakiekolwiek jutro… kiedy siedzę z kubkiem gorącej herbaty z sokiem malinowym w bujanym fotelu na balkonie… W te wieczory, w które włożyłabym papieros do ust i podziwiała smugę wypływającą z moich ust, gdybym tylko paliła.
I siedzę na tym fotelu, teraz gdy jest zimno przykrywam się kocem, a nad kubkiem unosi się para. Wkładam słuchawki w uszy, włączam [...]

Letnia noc. Ona (U) i on (P) siedzący na podłodze na balkonie. Butelka wina wędruje z ręki do ręki, z ust do ust.

U: Żal mi trochę…
P: Czego?
U: Straconej przyjaźni z mężczyzną, która trwała 5 lat…
P: A co się stało?
U: Zakochaliśmy się w sobie.
P: Byliście razem?
U: Nie.
P: Jak to się skończyło?
U: Powiedziałam mu prosto w twarz, że nie chcę być jego przyjaciółką. Zrobiłam to wbrew sobie. Ale wiedziałam, że będąc „przyjaciółmi” on nigdy nie zakocha się w innej i nie będzie mógł być [...]

Miał przyjść. Czekam z czołem przytwierdzonym do zimnej szyby. Za oknem prószy śnieg i oświetla nocne ulice. Czekam, a zegar leniwie zmienia minuty. Chcę go już, tutaj obok… Można czekać na kogoś kilka miesięcy czy lat, ale i tak najdłuższym czekaniem jest te pięć minut tuż przed umówioną godziną spotkania.
Jest! Widzę go, jak idzie powoli chwiejnym krokiem, aby się nie przewrócić. Szybko biegnę w stronę drzwi, mimo iż będę musiała pod nimi jeszcze sporo czekać. Dopada mnie myśl, że może w ostatniej chwili [...]

Środek nocy. Spoglądam w okno, które znajduje się tuż przy moim biurku. Szyby naznaczone małymi kropelkami, a i o parapet dzwoni deszcz. Cały dzień padało i każdą kroplą uderzało w moje serce. I jakoś tak smutno na duszy… W domu cisza i ciemność. Pies leży na kolanach i przeszkadza w pisaniu. Nie zrzucam go jednak, w takie dni każdy zasługuje na trochę ciepła.
I tak przyszedł mi ktoś do głowy. Ktoś zupełnie nieznajomy, a ktoś tak ważny. Brakuję mi jego uśmiechu, który rozwesela mnie po brzegi duszy i daje [...]

Nie wiedziałam, że się serca tak ostudzą,
uwierzyłam, że umiera się parami,
nie wiedziałam, że się ludzie różnie budzą
jak okręty, nie te same, choć w tej samej wciąż
przystani…

Nie wiedziałam, że to można – tak bez tchu…
Nie wiedziałam, że odfrunie, co się rzekło,
nie czekałam, nie cierpiałam, nie przeczułam
w głębi snu,

że jeżeli gdzieś jest piekło,
to tu. *

Oczy spotykają się… niby przelotnie, zupełnie bez głębi, powierzchownie, bez znaczenia, jakby zapominając, że nie tak [...]

Jest dla niej
bardzo dobry

W pociągu pełnym ludzi
zawsze znajdzie miejsce
przy oknie
Sam w korytarzu stoi
nad gazetą się kołysze

Kiedy deszcz pada
swój płaszcz jej oddaje
Mówi
Nic mi nie będzie

Oddałby jej
swój sen
swoje oczy

Jest dla niej
bardzo dobry
mówią

Czego ona jeszcze chce

A ona nic nie chce
Uśmiecha się do niego
i płacze*

Ona znów zasiada do swojej starej maszyny do pisania. Przezornie ustawiła biurko przy oknie, by móc szukać inspiracji zaledwie dzięki spojrzeniu w prawo, w [...]