mocno mnie
los doświadczył
nie jestem już
taka sama
więc
nie usiłuj
mnie zmienić
wciąż
warta jestem
kochania

Miałeś wszystko
Lecz nic nie zostało
Gdy odeszła ona
Zostały puste ściany
Nie poczujesz straty od razu
Lecz gdy już zatęsknisz
Ona nie wejdzie do twojego życia
Nie wchodzi się przecież
dwa razy do tej samej wody
Gdy ona wylała już morze łez

Dzisiaj nie ma dobrych słów
To, co się dzieje jest naturalne
Nie wypalenie
Nie kłótnia
A wartości płonące
Priorytety balaganem
Wszystko co było dziś nie jest
Jestem nieznana
Dynamika naszej rozmowy jest inna
Nie będę płakać
A Ty wołasz dalej o współczucie
Wszystko w prostych liniach
Nasze potrzeby są inne, widzę
To, co się dzieje w naszych winach
Miłość zakorzenioną, widzisz
Ginę
Ginę raz po raz
Może wcisnąć w gaz
I uciec na 10 lat
Nie chcę uczyć uczuć siebie znowu
Pozbawiona łez,
Na zawsze Niczyja samotna.
Jutrzejsze nieznane,
Dzisiaj nie ma dobrych słów.

Serce mi pęka..
Taka moja udręka,
że skończyć kochać nie mogę.
Ciągle powracam z myślą o Tobie.

Zabawne lecz tragizmem wypełnione
Anomalia deszczowo- łzowe,
Zapanować nad sobą nie pozwalają
tylko męczą z chęcią
serce już wycieńczone.

Rozum ubolewa lecz serce spełnione
gdy tylko oczy moje widzą Twoje.
Dla dobra mego i Twojego odejść wypada
lecz wszechświat nie pozwala i upadam
na samą myśl straty
tego piękna i szkarady.

Biało czarne koło to my.
Ja i Ty...

Wspomnij mnie gwieździstym wieczorem
gdy głowę przytulasz do poduszki
przymknięte oczy jak gasnące świece
tlą iskrę pamięci o kimś, kto był
porankiem wczesnym zbudź wspomnienie
zaparz kawę razy dwa , dla mnie też
posłodź uśmiechem , radosnym spojrzeniem
i miej dobry dzień dla siebie i dla mnie
w wigilijny czas nakryj stół , przyjdę
opłatkiem się podzielę, usiądę w kąciku
obiecuję, będę jak zawsze
choć tym razem mniej mnie
nutki kolędy snują się boleśnie
płaczesz, mówię nie płacz
nie słyszysz mnie ?
obiecywałam, że będę ….zawsze
i jestem, choć nie tak metafizycznie
ubierasz się ? Idę z tobą, jak dawniej
jak wtedy, gdy za oknem zaczął padać śnieg
w bieli tej zimy moje tchnienie
we łzach twoich, pierożkach i makówkach
kocham jak wtedy, jak wczoraj i kochać nie przestanę
i nawet śmierć mostu nie zdoła spalić
zaczekam na skraju drogi , mam czas...

jest rozstanie zawisłe pod zgięciem latarni
jak rybak nakłuty na srebrny hak nieba
i cyrkowa trupa szarpiąca go za kostki
- zmarznięta ulewa

jest wilcza sfora tuląca się do ulic
czuwanie stęsknione

a samotność ma usta moje
nic więcej jej nie trzeba

(2020)