POWRACAM DO TYCH MIEJSC

Najbardziej mi brakuje
tych nocnych rozmów,
gdy sen nie miał szans wejść między nas,
gdy z taką łatwością przychodziły słowa,
gdy szczerość nie raz zaskakiwała nas.

Zrozumiałeś, że nie poranki
a noce moje są,
że często myśl ma, myślą pokrętną,
że potrzebuje czasu na pełną odsłonę,
że serce moje dogłębnie schronione.

Teraz przyznaję, sama przed sobą,
że tęskno mi…
I chodź minęło tak wiele dni,
tych rozmów nocnych
brakuje mi...

Nie oceniaj mnie przypadkiem,
zaobserwuj,
wgryź się w słowa,
odstaw na bok uprzedzenia,
wyostrz zmysły
i zrozumieć chciej spróbować.

Nie oceniaj zbyt pochopnie,
bo zbyt dobrze wiem,
jak mylące
może być pierwsze wrażenie,
zbyt na wyrost,
niefortunne,
powierzchowne i raniące.

Więc wpierw poznaj,
potem przemów,
zostaw czas na swoją ocenę,
bo zbyt często -
za raz wypowiedziane słowa,
zbyt wysoką
przychodzi nam zapłacić cenę.

...
Cienką kreską malujesz nasz obraz
ciszę o poranku milczeniem układasz
życie co się nad wyraz nad nami rozrosło
bez serca roztrwaniasz...
dotyk chłodny czujemy najczęściej...
zabierasz nas rozchylając niebo skrzydłami
i idziesz zamyśleniem przed siebie
piórami ciągnąć za sobą ziemi aksamit...
i tylko dziwią się noce
że tyle wokół jest smutku... [...]

Jakie sukienki lubisz najbardziej?

te szybko albo leniwie rozbierane
albo takie wokół bioder rozlane
i też te do ud przytulone
jeszcze te co na ramionach mdleją
i oczywiście te - no wiesz
które dłonie do pleców zapraszają

To którą założyć?

tę
ale później
teraz tu podejdź

znów spadam na cztery łapy
kot wytrzeszcza gały
lecz łamię sobie głowę
co dalej

bliżej nieokreślony cel
pal gumę żyj jakoś
pieś wyprowadzi na spacer
psiakość!

jest lepszy
we wszystkim
niż ja

ja mam tylko
łapy kota
i serce
psa..

Mała zagubiona
dziewczynka.

Ściskająca kurczowo
poduszkę.

Roniąca cicho łzy chowane
w rękaw.

Pełna lęku, strachu
niepewności.

Czekająca na błogą ciszę
ukojenie.

Kobieta ze skazą
milczenia

i krzyczącą duszą, wolającą
o pomoc!

Dedykuję ten wiersz wszystkim córkom alkoholików na świecie. A szczególnie moim córkom Marysi i Zuzi.
Warszawa 10.06.2020r.

pieścisz wzrokiem
źdźbła trawy
patrząc w deszczowe okno
myśląc o tej chwili
kiedy myśl zawiodła
o to jedno słowo za dużo

kroisz emocje na kawałki
dzieląc się z tym na jutro

nutą zdarzeń zamykasz [...]

w niedzielne poranki
zegary chodzą do tyłu
słońce przeciąga się leniwie
po czym wpada jak kot
przez zalotnie rozsunięte kotary
łasi się liżąc splątane nasze stopy

/jeszcze chwila
nim przesiąkniemy zapachem kawy/

przygląda się błyszczącym oczom
z poczuciem
że jednak chyba nie w porę

Sylwia Pryga

Bo ja dopiero
Uczę się kochać
Najtrudniejszą miłością

Powiadają
że miłość jest ślepa
ja zbyt klarownie wszystko wciąż widzę

Mówią
że kocha się pomimo wad
u mnie zbyt długo grają one główną rolę

Lecz mówią także
że kocha się za nic
Więc
ja jednak
za nic
kochać będę...

W sen­nych marze­niach
budzę się, gdy widzę cię
ta­ka ja, in­na, niż zwyk­le

płaszczem odziana
pachnąca tobą
i kawą o świcie.

Prężąc się, niczym kotka
zostawiam swój pa­zur.
[...]

spoglądam na fotografię
pobudzone przez wiatr płatki
obsypały twoją twarz
czekam gdy znów
lepkim sokiem popłyniesz
pomiędzy piersiami
a
pestki
będą strzelać spod palców
zawstydzone

jestem cierpliwa
tak szybko w tym roku
nadeszła wiosna...

Sylwia Pryga

lubię te chwile
kiedy świt ledwie wypowiada 'dzień dobry'
szepcze by nie spłoszyć ptaków
wtedy miękko układam siebie w tobie
dotykając skóry twoim szorstkim policzkiem

okrywam ramionami
jak dwoma promieniami słońca...

Sylwia Pryga