Poruszające

Nie tęsknię słowami
w zbyt ciasnych zdaniach
Ani ciepłem poranka
nieprzespanej nocy

Tęsknię niedopitą kawą
przepaloną grzanką
niedojedzonym obiadem

Nie tęsknię porami roku
lecz samotną ławką [...]

Gdybym jednak
miał wyjść z tego świata
to przecież po angielsku
nie raniąc tej garstki
co mnie kocha

Ciężko, ciężko jest
chciałbym jeszcze kochać.
Nienawidzić też
przecież nigdy tego nie robiłem
[...]

można upchnąć rozpacz po krawędzie powiek
mówić wszystko dobrze
a potem nocą

zostawić życie w sześciu listach
siebie dźwignąć jak ciężar
ostatni i po śmierć
wyjść

- jak na spacer

Małgosi dedykuję...

nie ma we mnie nic z tamtej dziewczyny
zapisanej ci w gwiazdach
zostały tylko blizny w źrenicach
i znaki szczególne
o których nikt nie wie

stałam się jak słup soli
od niewypłakanych łez

i nie dowiesz się
czy tamtą kobietę
ocaliło jedno spojrzenie
czy to że patrząc w niebo
nie oglądała się nigdy za siebie

zanim zostanę zapomniana
dostrzeżesz tę pustkę
która kiedyś była -
- głębią oceanów

szumiącą bezkreśnie
jakby horyzont nie miał istnienia

teraz tylko bywam
rozbitą falą
[...]

noc zapada
noc mnie prowadzi
zaułkiem
mostem

aleją cmentarza

choćby królom równy
tam każdy się zniża - do prochu nędzarza

i jakaś cisza zapada gasnąca
każdą obietnicę - kiedyś daną matce
mając w poniewierce

aż zadrży
pęknięte w piersi naszej - serce

a potem - już tylko czekanie
strach
że może przyszli
pukają

stoją w drzwiach

Człowiek umiera po kawałku
jak roślina na jesień
by w zgliszczach
nędzy zmienić się.
To co było piękne
zachowało się
w niepamięci
zamglonych oczu.

byłeś tym co we mnie najlepsze
ale nigdy nie chciałam cię mieć
gdy pytasz czego mi żal
największą zbrodnią pamiętać

nie mogłam ciebie zatrzymać
żebyś nie nazwał mnie cierniem na drodze

myśleć o tobie przekleństwo
patrzeć na ciebie grzech
dotykać stokrotnie grzech

kiedy miłość się rodzi
jest czysta jak pierwszy śnieg
aż się boisz oddychać
i tak niemożliwa
że święta

Kiedyś przeminie wszystko
nasze kości rozwieje wiatr

w pamiętniku sprzed lat
spopielałe kartki
przetrze czas

szuflady pełne marzeń
pożegna przygaszony wzrok
zostanie po nas cisza
i pytania bez odpowiedzi

wtapiam się w analogowy cyferblat
ale nikt nie zwróci nam czasu
piasek z pękniętej klepsydry
rozsypał się między nami

"na zawsze"
gdzieś wyryte na stacji
a jednak wieczność nas dzieli

oddalam się od ciebie codziennie
ale kiedyś pokonam zegary

i zanim spadną gwiazdy
będę spełnionym życzeniem
i jak wskazówki na tarczy
w swoim czasie znów się spotkamy

Niech to będzie piękny Rok, Kochani, rozwijajcie skrzydła, nie smutki, ostrzcie pióra, nie zęby i zarażajcie optymizmem jak dotąd!

“Walcz, bo ja nie mam już szans…”
~ Sarius

słowa odlatują jak jaskółki
wybierając cieplejsze miejsce
niż dłonie

które są zbyt puste
by objąć czyjąś obecność

ona?

od dłuższego czasu
milczy

i stawia cicho stopę
poza krawędź ostatniego piętra
na którym mieszka.

chciałaby umieć latać.
lecz spada.

słońce wali do drzwi
i okien smutnych ludzi.
niewzruszeni, niepewni, pokonani
wypadli z życia. na zakręcie.
chcieli wejść w głąb siebie
dowiedzieć się - co potem

idą w pojedynkę z kroplą
goryczy pod językiem. zasznurowane
usta, odcięte powietrze. zacerowane
serce, ślepe źrenice. [...]

Wczoraj zawsze
będzie mi takie bliskie

żegnałam rodzinny dom
ściany gęstsze od ciszy
pajęczyny wspomnień
misternie utkane ze wzruszeń

pozbierałam pamiątki resztki
mnie porozrzucane po kątach
spojrzałam na moje podwórko
dziś nikt się już nie bawi

Z tamtej dziewczyny
nie zostało nic
prócz kilku zmarszczek
wytartych przez czas

i tych samych oczu
patrzących w jedno niebo

wtedy nie umiałeś pożegnać
się słowami więc odszedłeś
bezszelestnie w ciszy