Zeszyt po przekątnej, kasqa

Jestem na swój sposob szczęśliwa. Nie patrzę już na to czy podobam się ludziom. Czy to ważne, że patrzą na mnie tak czy inaczej? Przecież nikt za mnie tu nic nie przeżyje. Przypomniałam sobie wszystkie złe rzeczy, które dotychczas mnie spotykały u Twojego boku. Byłam bombą smutku, który z wielkim hukiem wydostał się na powierzchnię. Może i walczę z myślami, może nie mogę spać, ale świadomość że już nigdy więcej nikt mnie tak nie skrzywdzi sprawia że jestem szczęśliwa. Bo nie skrzywdzi, prawda? Nie pozwolę na to już nigdy. Jestem człowiekiem i jeżeli nie masz do mnie szacunku , zaufania i kilku innych ważnych wartości nawet się do mnie nie zbliżaj. Jakie to jest oczyszczające, kiedy bezustannie beztrosko sie uśmiechasz. Uśmiech sprawia, że wszystko co było dotychczas złe - znika. Dziękuję tym, którzy przy mnie zostali. Dziękuję tym którzy odeszli. Chyba jednak trafiałam na ludzi, którzy zanim zaczęli utrzymywać ze mną kontakt - robili bilans zysków. Teraz nie zyskacie już nic. Jestem naiwna, ale właśnie w tym momencie to się zmienia. Powiedziałabym tym fałszywym kilka niecenzuralnych słów, ale ciekawsze jest pokazanie im tego co starcili. Moje życie przez długi czas było inne , czasem niczym z psychiatryka ale właśnie pozbierałam sie z dna i mam ochotę zacząć wszystko od nowa.
A.

Smutek jest samowystarczalny: by odczuć jednak pełną wartość radości, musisz mieć kogoś, by się nią podzielić.

Kołyszą się ramiona
Biodra nabierają ruchów
Nogi zaczynają swoją melodię
Oczy zamknięte tańczą…
Ta noc jest tylko dla niej
Sama spija procenty
Zaczyna śpiewać bełkotem
Lampka gaśnie
Pada zalana
Już dobrze...

Thebestkasiaa 15.02.2016

znam na pamięć drogi na których
odebrano stopom nadzieję
wiem jak smakuje świt
gdy gwiazdy skraplają się z powiek

a jednak dokądkolwiek pójdę
jak daleko ucieknę od siebie
rozbijam lęku skorupę
o czyjeś dobre dłonie

i skruszonym tą dobrocią spojrzeniem
dotykam dna tajemnicy
kim człowiekowi człowiek

Podmuchy wiatru nie oszczędzają,
Kształtują nasze nowe postawy,
Rozdmuchują niewypowiedziane myśli
Ukryte najgłębiej...
A ja nie przestaję Cię trzymać za rękę,
I Ty nie pozwalasz mi puścić..
Napełniasz mnie swoim duchem
i pijesz do końca..
Żadna wichura tego nie stratuje.
Żadna moc nie zdoła rozłożyć jedności.
Żadne pieniądze
tej kwoty nie udźwigną.

Łapię cię za rękę by dowiedzieć się co tam w środku ukrywasz.
Psychodelicznym krokiem biegnę za twoimi marzeniami.
Upadam co rusz, wiatr wspomnień przymyka mi oczy.

Twoja perswazja wyżera mnie od środka,

Nasza perwersja w zielonej butelce po winie.