Zeszyt pomroczność jasna, D.O.R.I.K.A

Wieczór ciemności
Parada gwiazd
Myśli bez jasności
Ogólny zjazd
Widmo mroczne
Nocą kłuje
Sen zaniedbuje
Po głowie słowa chodzą
One nie oswobodzą
Wyraz jakiś powiemy
Ale i tak nie chcemy
Tak wygodniej
Bo łagodniej
Rozmawiać samemu
Po kryjomemu
Jakoś się boimy
Tego nie ukoimy
Zostaniemy w ciemności
Bojąc się jasności
Szczerego wyznania
Myśli poznania
Tego co w nas

Obchodzi was ?

Zimno wszędzie głucho wszędzie.
Co to będzie, co to będzie?

Tam pod lasem wśród ciemności
Gdzie nikt w ciemną noc nie gości
Idzie lasem człowiek w masce
Ma ukryty sztylet w lasce
Niecne pewnie ma zamiary
Za nim idą nocne mary uuu, uuu.

Zimno wszędzie głucho wszędzie.
Co to będzie,co to będzie?

Widać zamek tam w oddali
Ktoś światełko w oknie pali
To w komnacie jest hrabina
Właśnie siadła do pianina
A pod zamek podszedł już
Człowiek, co miał w ręku nóż

Zimno wszędzie głucho wszędzie.
Co to będzie, co to będzie?

Cicho podszedł pod okienko
Koniec grania dziś panienko
Cicho do panienki podbiegł
Nożem przebił jej krwioobieg

Zimno wszędzie głucho wszędzie.
Co to będzie, co to będzie?

Pani cicho ach! krzyknęła
Szybko ducha wyzionęła

Z tego morał prosty płynie
Nie graj w nocy na pianinie

Cicho wszędzie głucho wszędzie.
Teraz spać się lepiej będzie.

W oparach uwodnych, diabelskich czarów
W domkach z kości, sukniach z koszmarów
Tańczą w noc pełną księżycowych lic
Nie znaczy nic "zwykłość", och, nie znaczy nic!

W ogniu piekielnym buszują demony
Wiedźm cała gama śle im dziś pokłony!
Buszuje ten ogień na środku polany
Kogo wiedźmy chcą wezwać?! Diabły i szatany!

Wraz z nimi swe tańce ciemność odprawia
Potrawę ich dusz upojnością zaprawia
I śmieje się, śmieje, księżycowa Bogini
Coż to wiedźma jakowaś dla niej teraz wyczyni?!

I cieszą się wiedźmy, przepełnione magią
Kręcą się, kręcą, pędzą jak wahadło!
I wokół ognia, śpiewają o Pani!
O mocach, co właśnie wiedźmom są nadani!

I zioła mają różne, o dziwnych ściowościach
Rozwiewają ich zapach po ludzkich posiadłościach
I tak właśnie wiedźmy głoszą swe przybycie!
Gdy opadnie ludzi zapach, ciężki jak nakrycie

Och, lećcie, więc lećcie, na miotle na sabat!
Runę już na skale Kapłanka wykrawa!
Pędźcie, wraz z wiatrem na Czarownic Wzgórze!
Złapcie błyskawicę, prześcignijcie burzę!

W przeciwległym brzegu koszmarnej jawy,
Na dachu nocy, widziałam anioła.
Zniewolony bólem, odrywał swoje skrzydła.
Pióro po piórze.
Rozrzucając je cieniem w mroźny wiatr,
Na przydrożne gałęzie wczorajszych dni.
Gdy spadał w dół, nie uronił nawet kropli czerwonej łzy.
Nastała Czerń.

Nyks.15.02.11.21:37

myśli biegnące
poza snem
zapisane obrazy
przed oczami
niemym kinem
śnię
żadnych dźwięków
scen
martwe twarze
gesty
serca bez krwi
błękitne
skrzydła białe
obłoki
to anioł śmierci
był.

Jestem dzisiaj do nie życia
a porażki przybrały twarz diabła
i namawiają do cyjanku spożycia
warczą, szczekają wręczają kabla...

Kabla by wrzynał się mocniej w gardło
blokując oddech, krępując ręce
czuję się winna, sumienie padło
przestając wierzyć w życzliwe serce

Jak iść na wojnę kiedy zwątpienie
i słabość i serce tak nieodporne
jak pluć, też jadem gdy z przerażeniem
czuje się mała jak dziecko bezbronne...

A może pora porzucić pokorę
i cichość która zaczyna wadzić
może obudzić demonów sforę
ruszyć w bój i dusze zdradzić?!

Czarny kruk
Usiadł na czarnej gałęzi
Rozpostarł czarne skrzydła
I czarne wieści wieści
Blask słońca
Już nie grzeje
Pokora mnie nadzieję
Kruk czarne snuje baje
Nie warte nic kochanie
Kruk tylko łypie okiem
Spokojny przed wyrokiem
Nie walczy z samotnością
Choć boli jest wolnością
I kruka czarna dola
Jest jak ta marna rola…