Zeszyt Poleciały łzy, Wychowany w mroku

Już tylko we śnie mogę Cię spotkać,
rzeczywistość odebrała mi oczu twych blask.
Kilometry zabrały mi twój cień i tylko nocą łudzę się,
że w oknie twym zapali się światło,
że w bliskości twej odnajdę swój kąt.
Ile jeszcze dni, godzin, mam czekać.
Ile myśli wypowiem,
ile słów niewypowiedzianych pojawi się.
ile gwiazd usłyszy to samo życzenie.
Jakie jeszcze scenariusze usłyszy tylko poduszka
Czekam, wierzę, mam nadzieję...

(z szuflady)

Na niektóre rzeczy
czekasz, użyźniając glebę
pod ich spełnienie:
czynami, łzami, modlitwą.

I kiedy przychodzą,
powinieneś się cieszyć.
Nie potrafisz.

Bo niektóre rzeczy
są zwyczajnie spóźnione,
mają datę przydatności,
po której przekroczeniu
nie smakują już słodko.