Zeszyt Poezja, Wellesie

Zamykam się w burzy
świetle
niespełnionej potrzebie
znoszeniu pochwał
i otrzymanych pokutach

Jestem chaosem
dumą
zazdrością
prawdą
i wątpliwością

Łaknę
Smakuję
Czerpię
Spalam się
i tracę

Mów do mnie słowem
cichym szeptem

łagodnym...

ozdobą wspomnień
radości przyczyną

zostań...

pielęgnuj delikatne serce
zmysłami rozgrzewaj

bądź...

przytulaj..

wspólne chwile

Uskrzydlaj...

kawa smakuje jak ołów
noc sączy się oleiście
i spływa na powieki snem

trzeba usiąść i cierpliwie
wydzierać iluzję z rzeczywistości
nim jeszcze prawda ma sens

jeśli została miłość w nas
i w pokruszonym sercu mimowolnie trwa
chroniona
jeśli mamy na tyle odwagi by pokochać