Gdy się obudzę
zapachnie mi kawa
zaparzona przez ciebie
i kwiaty uśmiechną się w wazonie

okna będą umyte
i dzieci grać będą w piłkę
gdy się obudzę

zaszumi nam morze
wiatr nasypie piasku do oczu
i pomodlimy się razem o zdrowie
gdy się obudzę

i wszystkie odpowiedzi przełamią w pół
znak zapytania
i czereśnie będą słodsze

czuję cię i wiem
dopóki nie staniesz się ciałem
będę tylko słowem

gdy się obudzę

Za granicami mojego czasu
rośnie lęk
szarozielony, iglasty

często tam chodzę
i zbieram go do cebra
jak deszcz

a potem niknie z oczu las
w tym lesie wiszą martwe ptaki
do góry nogami
jak matczyne łzy
ociekają z piór

dalej...
dalej nie ma już nic
i wszystko jest
samotny ból
polną ścieżką zmierza do celu

Do niektórych miejsc wracamy
ale tam nie ma już nikogo

krótko ostrzyżeni
z wiarą między palcami
zaglądamy niebu
w zamurowane okna kamienic

a gdybym był liściem
śpiewałbym na wietrze i kradł
ptakom twarze
malowałbym piegi ulicznym latarniom
gdybym był księżycem

gdybym był człowiekiem gdybym
Boże gdybym

- szumem stłuczonej muszli
a czasem cierniem w twojej koronie
jestem
wracam tam, gdzie zimą płoszą się motyle

spotkałem się
z deszczem
wielką eminencją
który ciszę
nawet farbował
rozbijaną
swą egzystencją

roztańczyła się ulica
szmaragdząc oczyma
i w wieczorowej swej sukni
w dłoni luster
pełno trzyma

gdy więc nareszcie deszcz
do mnie przybywszy
włosy moje zmoczon
stałem tak
duszę rozmarzywszy
a on
tylko
przygladał się
modrym
od rosy oczom

dostrzegłem na wzgórzu
dwie postacie
w jednym umyśle
jedna
jakby prawdziwa
a druga w domyśle

dostrzegłem kurhan przekrwiony
żywopłotów ściętych
i taras fiołkowy
chmur [...]

***
twoje słowa spadają deszczem
mokną myśli
nabrzmiałe przeszłością

jak mam je osuszyć
gdy jeszcze
- wewnątrz ciebie panuje
pora deszczowa

porannego słońca
na niebie
rozkwitły rany
zatrzymał się czas
i wzrok
od wzruszenia
szklany

odkąd pamięcią sięgam
zachwycałaś się
najdrobniejszymi ze zjawisk [...]

wypachniły się wrzosów
szerokie przedpola
może dla mnie
a może dla ciebie
może dla wiatru
co nocną czernią
pod nogi nam zionie

chmurze rozlegowiska
porozlewanym błękitem
bawiły się nań [...]

ubrałem się elegancko
użyłem
najlepszych perfum
jakbym udawał
że idę z kimś
dokądś
a może szedłem
lecz sam
nie miałem o tym pojęcia

chyba nie dojdę [...]