Zeszyt Płoche i piękne, pooli

Ubrana przez rosę wschodzącego dnia,
pieszczona ciepłem promieni słonecznych,
otulona wiatrem,
rozbudzana wspomnieniami,
podsycana emocjami,
usypiana przez gwieździste niebo …
- moja wyobraźnia.

Czasem tęsknię, ale po cichu, powoli, pozwalając, aby słowa bolesnej samotności niczym łzy spadały w ciszę wypełniając noc przejmującym smutkiem.

Pośród świateł jaśniejących jeszcze nikłym blaskiem zapadającego zmierzchu, obrałem drogę, która do dziś wiedzie mnie po ścieżkach przeznaczenia splatając to wszystko, co jest przeszłością, z tym wszystkim, co dopiero nastanie.

Los maluje od wieków życiowe pejzaże,
i ukazuje prostą prawdę:
czas zmienia podejście do uczuć,
lecz ich potrzeby nigdy nie wymaże.

Cisza jest szeptem z nieba, gdyż w niej przemawiają aniołowie, kiedy zastają cię milczącego.

Dokądkolwiek bym wygnał swe serce upominać się będzie o tych, których pokochało. Jest tak jak gdyby w każdym miejscu byli blisko, jakby wszędzie istniało żywe wspomnienie ich obecności. Serce - w nim pamięć trwa.