Jak ćmy
szukamy Miłości
która kiedyś
umarła o świcie

zagubieni w mroku ...

29.06.2022
Malusia_035

nie bój się bólu  w moich oczach
to tylko sen
jak ja
błysk krótki w historii który
zgaśnie zanim go spostrzeżesz
i dźwięk tak cichy
że echo  go nie usłyszy nie powtórzy
i nie wiem jak nie ranić  miłością
ona kłuje  tnie parzy
błyszczy ogniem świętego Elma
spala na popiół robąc miejsce dla ciebie
a ja tak pragnę dłoni twoich ust
szukam cię w każdej chwili
łapczywie wciągając powietrze
którym oddychałaś

wybacz, że zbyt długo uczyłam się śmierci

- to Twój anioł rozwiał ją skrzydłami
wybacz, że chciałam być tylko chwilą

(nie)radości słońca i snem księżyca
wybacz, że za wcześnie zostawiłam Cię sobie...

i kilka niepewnych drgnięć serca
życie...

i znów kusisz mnie niepokojącym szeptem świtu

gdy budzisz moje sny nad ranem...

Stoczyłeś bój o jej serce
wygrałeś wszystkie bitwy
największą - tę sam ze sobą
więc mów jej, mów...

jestem w domu...

...
dedykowane przyjaciołom
z Czech Republik & Poland

lubię
kiedy opuszkiem palca
zostawiasz ślady tam
gdzie jestem

lubię nawet wtedy
kiedy
- nie zdążyłeś

są godziny na których nie ma słońca
między kartkami
zdjęcia rozesłane
zalane herbatą stare miasto
kropla i jedno zdanie

podróż ta kolejna
będzie noc
na ścianach murale
jak lustra
i flagi z serwetek

wiersze siedzą na przystanku
jak zwykle spóźnione
kulawe
czekamy razem
na niewysłane pocztówki

powiewem wiatru mnie rozpieszczasz
trzepotem skrzydeł motyli

ja przechwytuję twoje drżenie
by je zatrzymać
na chwilę chwili

choć pachniesz tak powabnie
istniejesz
- nie tylko dla mnie

mojej matce
która właśnie opłakuje swoją

piszę

gdy umierał mi ojciec
myślałem o niej
jak o kobiecie
odchodzącego mężczyzny
jego żonie

teraz zaś
myślę o niej
jak o córce tamtej kobiety
co odeszła wczoraj

i może jesteśmy już oboje inni
dla siebie

ale mówimy że nie po to
tyle straciliśmy
by się osierocić

(16/6/2022)

jak grzesznicy drogą Dantego
przemierzamy zaświaty
- krąg za kręgiem

czy nicość nam pisana
bez-nadziejność i męki
wieczne

z nadzieją w sercu wyżej pędzimy
oczyszczenia pragniemy za nasze
- i nie nasze winy

skrzydła miłością napełniamy
wyżej i wyżej
lekkość sumienia jest z nami

- i sens istnienia na Ziemi

na krawędzi pocałunku
w sobie zaszeptani
on i ona - tak podobni

ogniem ciszy rozpaleni

kroplą wody darmo gaszą
płomień - rozżarzonej ramy

gdybym mogła cię przewidzieć
zasłoniłabym niebo

może dlatego jestem
- nieprzewidywalna

Zapragnąć serce swoje zanurzyć
w strumień Bożego Uwielbienia.
Obmyć je z żalu, smutku, strachu,
A w Miłosierdziu- z grzechów cienia.

I przyjąć z pasją Jezusa Jasność,
Pełnię Miłości i Odkupienia.
Zacząć to Niebo w sobie dzisiaj,
By trwać na wieczność potęgą istnienia.

Insp. " Zobaczyć niebo" John Burke

Poprzez gąszcz
twoich słów
muszę się przedzierać
i zawsze gubię kapelusz

- następnego już nie kupię

Odwrócił się nagle
żeby ukryć łzy - niech nie patrzy
jego płacz, łagodny i cichy
wychodził z serca
wylewał się jak woda
którą zburzyla tamę
kochał ją, może za bardzo
pragnął za mocno
złamał się jak gałązka
z której odfrunął ptak

Synowi.