Pikne

jestem jak pisarka
której brakuje słowa
tylko łapczywie wciągam powietrze
pełne tęsknot ludzi

nic we mnie nie gaśnie
choć spaliłam dawno pragnienia
które popiołem w twoich oczach
wznosiły ku niebu iskry

i jak nastał wieczór
tak niech rozpanoszy się księżyc
który wpada do okna nieproszony
zupełnie jak ty

z moich tęsknot zalęgniętych w płucach
pozostał już tylko dym

Chciałabym zapomnieć o każdej
smutnej piosence świata
i o tym, że klin klinem.
Zamykam uczucia w szufladzie
i kluczem pieczętuję
ta nieznośna niemoc.
Pomocy.
Kupiłam prawie litr pomocy
w nocnym na rogu.
Żeby zatkać dziury po tych strzałach,
nie rykoszetach.
Jeszcze krew parzy żyły,
a włosy same chcą rwać się z głowy.
Poczuje to jeszcze nie raz w pompce,
będzie widoczne w słonym oku.
Ale już nie dziś.
Pomoc, czas start.
Healing has begun.

zrobić sobie dobrze
wyrwać się z kontekstu
spakować plecak
wskoczyć w trapery
wybyć na południe
wysiąść na ostatnim przystanku
autobusu

zagrać w szlaków kolory
pokonać pierwszy ból ud
zachłysnąć się - [...]

jak ocean w muszlach śpiewa
o zatopionych łodziach
pełnych skarbów i snów

tak w nas
szumi dusza

odleciały...
bez wytchnienia
nawet się nie obejrzały
jak wspomnienia

Odleciały żurawie
i gęsi z wielkim krzykiem.
Ja tu jeszcze zabawię,
zanim coś nie wymyślę.

Pójdziesz ze mną, dziś wieczorem
Na urocze wrzosowisko.
Tak późną wybrałem porę,
Opowiedzieć chcę Ci wszystko.

Tam, pośród zielonych sosen
Będziesz przy mnie bardzo blisko.
Szepty do księżyca wzniosę,
Tam w lesie, bądź moją iskrą.

Błysku w oczach daj mi trochę,
Rozpalę w sercach ognisko.
Ja Cię kocham – uwierz proszę...
Księżyc świeci... ciut za nisko?

cisza przed brzaskiem
skąpana w niemy pejzaż
kropla rosy lśni