Zeszyt Pierwszy sort, eurydyka77

Drogi Panie J
Powiedz mi czy to dopuszczalne, że mam mętlik w głowie?
I, że jestem chyba jedną z najbardziej niezdecydowanych osób na tej planecie..
Może powinnam stać się bardziej dojrzała?
Ubrać perfekcyjny strój, który dopiero co został uszyty na moją miarę, a włosy uczesać w perfekcyjnego koka..
Może wtedy nawet moje myśli byłyby ułożone?
Czas mi się dłuży, a ja o dziwo chciałabym go przyspieszyć, żeby zobaczyć co mnie czeka w przyszłości..
Czuję się jakbym stanęła w miejacu, a wokół mnie nic nie było tylko pustkowie..
Co o tym myślisz panie J?
Pozdrawiam Ann.

Drogi Panie J
Słońce pieści mnie dzisiaj swoimi promieniami.
Czuje już wiosnę, chociaż brakuje mi jeszcze odrobiny ciepła..
Ty wiesz jak ja bardzo kocham wiosnę i o tej porze roku powracam do życia..
Uśmiech sam się pojawia na ustach- ten, który tak bardzo lubisz..
Ps: Wysyłam Ci i kilka promieni słońca, bo słyszałam, że nie wszędzie jest tak pięknie jak u mnie ; )

Drogi Panie J
Coś mi w sercu gra..
Chyba naprawdę najładniej mi w niebieskim
Ale wiesz w takim jasnym kolorze
Ostatnio się pytałeś czy uraczę was swoją obecnością...
Owszem
Przybędę, ale jeszcze nie wiem jak..
Szofera niestety nie mam, bo to za droga impreza..
I pieniędzy też nie za specjalnie.
Proponowano mi pracę, jako konserwator powierzchni płaskiej..
Nie, żebym nią gardziła, ale gdzie tam ja jako drapacz ścian..
To by dobrze nie wyglądało..
Postoję w sklepie i będę ludziom znowu wciskać produkty, które są tak pyszne, że nie znajdują się w mojej lodówce.
Wiesz o tym, że lubię robić zdjęcia prawda?
A no tak chwaliłam Ci się ostatnio.. A wiesz dlaczego je lubię robić...
Bo mogę w nich trochę pokłamać, że to co robię, upiekę, ugotuję jest piękne..
Wiesz jak to jest.. tutaj dam filtr, tam przyciemnię i każdy myśli, że potrafię doskonale gotować...
W końcu tytuł do czegoś mnie zobowiązuje..
Ostatnio się dowiedziałam,że mam piękne włosy.
Powiedziałam mi to starsza pani, która chyba nosiła okulary.
Ale to było miłe, przyznaję, komplementy są urocze.
Wtedy człowiek przez chwilę czuje się piękny.
A pan ma fajną....
brodę..
Do zobaczenia.
:)

Panie X
Dlaczego się przyjęło, że ludzie zakochują się wiosną? Że to właśnie tą porą roku każde serce jest otwarte na miłość i ciepło drugiej osoby?
Kiedyś pewna pani zapytała się mnie kiedy ludzie się zakochują na co ja pewnie odpowiedziałam ; na jesień!
Bo to przecież jesienią kiedy świat staje się szary i nieciekawy ludzie chcą tej miłości.
A wiosna to mój czas. Czas rozkwitu, podróżowania...
I nie wiem czy po tak długim okresie nagle tak łatwo kogoś wpuszczę do siebie bo jeśli udało mi się przeżyć czas umierania, to uda mi się przeżyć czas zmartwychwstania.

Panie X
Chciałam się z panem pożegnać.
Teraz już oficjalnie.
Nasze drogi po czterech latach się rozeszły.
To były... pokręcone cztery lata..
Nie mogę powiedzieć, że złe i nie ma żadnych pozytywnych wspomnień, bo wspomnienia są..
Dałeś mi wiarę w siebie, pokazałeś co to znaczy być docenionym, chociaż przez chwilę kochanym...
Mogłam pisać, mówić to co tylko chciałam, zawsze się śmiałeś, że buzia rzadko mi się zamyka.
Uśmiech dzięki Tobie był szczery i prawdziwy, a sam wiesz, że najpiękniejszy uśmiech to ten niewymuszony- prawdziwy.
Jednak życie to nie bajka, nie zawsze zakochanie kończy się ślubem..
U nas skończyło się pożegnaniem.
Teraz każdy wsiada do innego pociągu - Ty z kimś kto zajął moje miejsce.. Ja sama z bagażem doświadczeń..
Jednak wiem, że w tym pociągu znajdzie się ktoś kto mnie w końcu zrozumie..
Bo ważne, żeby nigdy nie stracić poczucia własnej wartości..
A teraz .. Trzymaj się ciepło na nowej drodze życia..
Ann

Drogi przyjacielu,

Chciałabym się z Tobą podzielić tym, co ostatnio odkryłam. Wiem, że nigdy tego nie przeczytasz, ale przecież między nami nie potrzeba słów, przecinków ani wielokropków. Zacznę więc.
Jestem nierzeczywista. Choć w nierzeczywistości tej nie potrafię się odnaleźć nie mniej niż w rzeczywistości.
Wielbiłam fikcję, bo była bezpieczna. Kochałam Ciebie, bo byłeś częścią tej fikcji – nierealny, odległy (choć fizycznie bliski), złudny, chimeryczny.
Dziś wiem, że nie ma we mnie nic ciekawego prócz masek, które noszę. Gdy je ze mnie zedrzesz, nie pozostanie nic. A na pewno nic, co mógłbyś pokochać.
Pierwszy raz też dostrzegłam w tym wszystkim swą winę, a może raczej udział, bo o winie, czyjejkolwiek, trudno tu w ogóle mówić.
Myśląc, że mnie w sobie rozkochałeś [...]

Panie J
Gdybym zaproponowała Panu podróż w nieznane, podróż na całkowitego spontana to pojechałby pan ze mną?
Bez zobowiązań po prostu poznać trochę świata....
Zobaczyć stare opuszczone miasto, zdobyć szczyt i oglądać wschody i zachody słońca nad morzem...
Pojechać pociągami i autostopem spać pod gwiazdami..
I poznać zwyczaje ludzi z innego kraju..
Bo wie pan co, ta technologia, ten dzisiejszy świat mnie przygniata...
Czuję się tak jakbym się dusiła..
Tym brakiem zrozumienia, brakiem wysłuchania i chyba......
Brakuje mi tlenu...
Którym jest wysłuchanie, śmianie się do łez i długie rozmowy do samego rana..
Bo życie leci mi na przeglądaniu zdjęć ludzi, którzy gdzieś jeżdżą spełniają marzenia..
Natomiast ja ograniczam się do myślenia : "ale im zazdroszczę"
A już nie chce im zazdrościć, ale chcę spełnić swoje marzenia..
Pomoże mi pan w tym?
Bo razem będzie lepiej..
A słyszałam, że panu także brakuje tlenu..
Ann

Szanowny panie J
Tak wiele w życiu szukamy, tak bardzo chcemy być szczęśliwi.
Pragniemy mieć to o czym marzymy i nie potrafimy znieść porażki..
Posiadamy nawigację, która prowadzi nas do wyznaczonego celu, ale nie mamy nawigacji, która zaprowadzi nas prosto do prawdziwej miłości..
I wie pan co w sumie to dobrze, bo wtedy życie byłoby nudne nie uważa pan?
Kiedy każdy wiedziałby za ile lat, miesięcy, dni, a może minut spotka miłość swojego życia...
Ktoś by mu mówił, że za zakrętem ma uważać, bo tam czeka na niego konkurencja i ma zachować ostrożność..
Przecież to by było po prostu nudne, a ja lubię być zaskakiwana i życie mnie zaskakuje..
Codziennie spotykam kogoś na swojej drodze kto jest dla mnie zagadką..
I to jest piękne, że każdy człowiek jest tajemniczy i dopóki go nie poznamy nie możemy z góry stwierdzić jaki jest, bo to będzie błędne stwierdzenie.
Tak samo ja nie wiem jaki pan jest do końca, ale myślę, że jest coś co nas łączy..
Tylko jeszcze nie wiem co to jest..
Mam nadzieję, że się kiedyś dowiem.
Ann

Szanowny panie J
Nie chcę być dorosła..
Chcę jak dziecko zbierać stokrotki i wierzyć, że za podróż swoich marzeń mogę zapłacić kwiatkami..
Śpiewać piosenki i nie wysłuchiwać, że "jesteś dorosła, to już nie wypada"
Bo ja chcę puszczać bańki i grać w klasy..
A kiedy to robię ludzie śmieją się ironicznie..
Czy wchodzenie w dorosłość ma zabrać mi radość?
Proszę pana wybieram się w podróż, ale to jest taka mała tajemnica.. Dobrze?
Polecę jak ptak i zobaczę wszystko z góry..
Domy, które będą takie maluteńkie jak klocki lego, a ludzi już nie będzie..
Potem pójdę w góry i wie pan jak się cieszę, że jednak marzenia są do spełnienia..
Trzeba tylko w nie uwierzyć
I nie bać się ich spełniać, bo strach wszystko rujnuje..
Pozdrawiam pana ciepło!

Panie J
Coś do mnie dzisiaj doszło, uczucie, które czasami ogarnia człowieka i pokazuje mu gdzie aktualnie się znajduje..
Patrzyłam tępo w ekran telefonu czekając na wiadomość od kogokolwiek dosłownie od obojętnie jakiego człowieka, ale niech pan sobie wyobrazi NIKT nie napisał.. Chociaż ja też pisałam, ale odpowiedzi nie dostałam..
I wie pan co stwierdziłam, że to bez sensu.
Powinnam za takie stwierdzenie dostać co najmniej nagrodę Nobla..
Więc teraz telefon leży na dnie szafy, pewnie nie na długo, ale zawsze coś..
Tak mam takie fale i może to nie jest do końca normalne, ale każdy czasami ma dosyć czekania na nicość..
Pan też ma takie uczucie, że czeka pan tak naprawdę na coś co się nie wydarzy..?
A może brakuje mi wiary...
Proszę o szybką odpowiedź..

Nawet gdy jeszcze gdzieś w środku tli się iskierka żalu po dawnym rozstaniu przychodzą dni w których czujemy, że nadszedł już ten czas. Czas kiedy możemy zacząć wszystko od nowa nie mieszając do teraźniejszości minionej miłości.